Ministerio pri kulturo (Francio)
Ministerio pri kulturo | ||
---|---|---|
ministère de la Culture et de la Communication | ||
ministerio de Francio • ministerio pri kulturo • eldonejo de malfermita aliro vd | ||
Dum | 1959 - nekonata/nuntempe | |
Antaŭulo | Q104148717 | |
Jura formo | ministerio de Francio | |
Sidejo | Reĝa Palaco | |
Lando | Francio | |
Dungitoj | 9 528 (stato: 2022) | |
filiaj kompanioj | Institut de Recherche de Chimie Paris • Travaux et Recherches Archéologiques sur les Cultures, les Espaces et les Sociétés • Laboratoire Ades • Archéologie des Amériques • Archéologie et Histoire Ancienne : Méditerranée – Europe • Archéologies et Sciences de l’Antiquité • Centro de Supraj Studoj pri la Renesanco • Laboratoire Méditerranéen de Préhistoire Europe Afrique • École européenne supérieure de l'image • Institut supérieur des arts de Toulouse • Institut national de recherches archéologiques préventives • centre André-Chastel • Centre Camille Jullian • Cultures et Environnements. Préhistoire, Antiquité, Moyen Âge • Institut Interdisciplinaire d'Anthropologie du Contemporain • Chrono-Environment Laboratory • Nacia Biblioteko de Francio • Institut photonique d'analyse non-destructive européen des matériaux anciens vd | |
Partoprenanta | Q3029549 • Q63431709 • Q3029565 • Direction générale des Patrimoines et de l'Architecture • Ĝenerala Delegacio al la franca lingvo kaj lingvoj de Francio • Q3151636 vd | |
Posedataj kompanioj | Château de Castelnau-Bretenoux • Château de Tarascon • base Mémoire • Q3149077 • Robert Schuman's House • JocondeLab vd | |
TTT | Oficiala retejo | |
La ministerio pri kulturo (kies oficiala nomo estas, de 1997, ministère de la Culture et de la Communication) estis kreita en Francio en 1959 de Charles de Gaulle, kaj atribuita al André Malraux sub la nomo ministère des Affaires culturelles. De tiam, multaj landoj kreis sian miniterion pri kulturo. La ministerio estas tradicia nomata, laŭ sia ĉefa adreso, « rue de Valois ».
Antaŭe, tiuj funkcioj estis efektivigitaj de alia ministro, ŝtatsekretario aŭ de direktporo pri belartoj dependanta de la ministerio pri publika instruado. Tiu ĉi havis ne nour la kuratorecon de Belartoj (arkitekturo, pentrado, skulptarto kaj gravurado), sed ankaŭ de muziko, danco, opero, ornamartoj, monumentoj historiaj, same kiel la respondaj lernejoj.
Historio
[redakti | redakti fonton]Kreado de la ministerio pri kulturaj aferoj en 1959
[redakti | redakti fonton]Sinsekvaj nomoj
[redakti | redakti fonton]- 1959 : Ministerio pri kulturaj aferoj (ministère des Affaires culturelles)
- 1997 : ministerio pri kulturo kaj komunikado (ministère de la Culture et de la Communication)
Organizado kaj funkcioj
[redakti | redakti fonton]Ministro
[redakti | redakti fonton]Rachida Dati estas la nuna ministro pri kulturo kaj komunikado de 2024.
Centra administracio
[redakti | redakti fonton]Malkoncentritaj servoj
[redakti | redakti fonton]Buĝeto
[redakti | redakti fonton]Sub André Malraux, inter 1959 kaj 1968, la buĝeto de tiu ministerio variis inter 0,3 kaj 0,43% de la nacia buĝeto[2].
Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (PDF) Dungitaro de la ministerio en 2013 Arkivigite je 2013-04-18 per la retarkivo Wayback Machine sur la TTT-ejo "www.performance-publique.gouv.fr"
- ↑ Olivier Todd. (2001) André Malraux. Gallimard, p. 435. ISBN 978-2070424559.
Aneksaĵoj
[redakti | redakti fonton]Eksteraj TTT-ejoj
- Prezento de la ministerio pri kulturo Arkivigite je 2013-10-27 per la retarkivo Wayback Machine, TTT-ejo de la ministerio pri kulturo
- Aurélie Filippetti kaj ties asistantaro Arkivigite je 2013-09-28 per la retarkivo Wayback Machine, TTT-ejo de la ministerio pri kulturo
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Michèle Dardy-Cretin, Histoire administrative du ministère de la Culture, 1959-2012 : Les services de l'administration centrale, Parizo, komitato pri historio de la ministerio pri kulturo / La Documentation française, 2012, 247 p.
- Marc Fumaroli, « Malraux et la fin du système français des Beaŭ-Arts », revuo "Commentaire", n° 124, Julliard-Plon-Fayard, 2009
- Dominique Jamet, Isabelle Cabillie kaj Sylvie Longueville, Développement culturel, La Documentation française, Parizo, 1984
- Dominique Jamet et Geneviève Gentil, Politiques culturelles : études et documents, 1976-1983, La Documentation française, Parizo, 1986
|