Entoación

A entoación é a melodía executada acompañando á secuencia de fonemas e sílabas que constitúe un enunciado pronunciado nun determinado acto de fala. A entoación incorpora no enunciado un novo significado independente da secuencia de fonemas. Se se cotexan estas dúas secuencias observarase que a entoación é tamén un signo que se expresa mediante a curva melódica e cun significado consistente na modalidade asignada ó enunciado: Ela vén da praia de Coroso / Ela vén da praia de Coroso?

Todo enunciado móstrase cunha determinada melodía, que en parte está determinada por factores fisiolóxicos e psíquicos. Articulatoriamente, compréndese que, ó comezar a falar, a posta en tensión das cordas vocais produza unha elevación máis ou menos rápida do ton, e que o concluí-la emisión, o relaxamento das cordas vocais orixine o descenso tonal. Esta relación natural entre o ton e as emocións aprovéitase na práctica da lingua utilizando o ascenso do ton para esperta-lo interese do interlocutor. De aí provén que o ascenso tonal caracterice os enunciados non conclusos ou ás preguntas. En cambio o descenso do ton acompaña ó enunciado aseverativo, xa que é innecesaria a imprecación á atención do oínte.

Toda curva melódica, desde o silencio previo á emisión da fala ata a pausa final, móvese entre tres niveis, discernibles polo seu mutuo contraste: o grave, o medio e o agudo. Ó comezo as cordas vocais póñense en tensión: o ton ascende e, con certas oscilacións, mantense nunha liña media bastante uniforme. Ó final, en torno á última sílaba acentuada, o ton presenta un cambio de dirección: cara ós graves (se as cordas vocais se distenden) ou cara ós agudos (cando as cordas se poñen máis tensas).

A nivel lingüístico a entoación realiza as seguintes funcións:

Función distintiva: É aquela que diferencia enunciados dependendo do tonema final: entoación enunciativa (tonema descendente), entoación interrogativa (tonema ascendente)
Función integradora: Integra palabras para formar unha oración.
Función delimitadora: A entoación delimita enunciados e segmenta o discurso en unidades por motivos físicos ou lingüísticos.

Véxase tamén

Outros artigos

Este artigo sobre lingüística é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.