GezinsGids

Aan een inspirerende omgeving heeft Hanno de Vries bij deze reportage geen gebrek. De halfdonkere smederij wordt verlicht door het grote smidsvuur dat speciaal voor de fotograaf wordt opgepookt.   ‘De potige smid met baard en schort maakt het plaatje af. Bij Smederij van de Geijn word ik deze middag ondergedompeld in de wereld van het ambachtelijke smeden. Samen met een team van collega’s verzorgt men hier klein ambachtelijk smeedwerk, zoals een met de hand gesmede deurklink of een sierlijk hek. Ook het zwaardere constructiewerk voor grotere bouwprojecten behoort tot de werkzaamheden.’   Bekijk nog meer foto’s van de smid en zijn werk in de GezinsGids van 19 september.   #smederij #ambachten #fotografie #reportage #gezinsgids

Bijna veertig jaar geleden deelden enkele collega’s van het Van Lodenstein College in Amersfoort met elkaar dat ze het best lastig vonden om De Institutie van Calvijn in hun eentje door te worstelen. Ze besloten om het samen met nog enkele anderen te gaan doen. Ko van Dijke was een van hen.   „Ongeveer drie jaar lang hebben we ons gebogen over het standaardwerk van Calvijn. Het was zo verrijkend dat we daarna op zoek gingen naar andere lees- en gespreksstof. Vroeger kwamen we negen keer per jaar op een avond bij elkaar, maar omdat we inmiddels allemaal met pensioen zijn, doen we dat nu op een morgen van tien tot twaalf. Dan zijn we nog helder en kan een aantal op de fiets naar ons toe komen.   We komen er steeds meer achter hoe rijk onze christelijke traditie is. Onze discussies zijn niet nieuw. Vóór ons hebben andere mensen dezelfde standpunten al heel wat keren verdedigd. Denk maar aan vragen over Schriftgezag, over doop en verbond.   We merken dat we ons in deze tijd graag beroepen op bijvoorbeeld Calvijn, Matthew Henry, À Brakel of Smijtegelt, maar citeren we hen dan wel altijd eerlijk? Het is niet zo moeilijk om een citaat van hen te vinden dat precies in ons straatje past. Maar doen we hun en onszelf dan wel recht? Onze ervaring is dat zij die voor ons geleefd hebben vaak genuanceerder dachten dan wij vermoeden. Zo hebben we ons verbaasd over de manier waarop de kerkvaders preekten. Wij zijn soms allergisch voor allegoriseren in de preek, maar als je leest hoe zij dat deden, dan hebben we alle reden om ons oordeel wat te matigen.”   Meer over leeskringen vind je in de GezinsGids van 19 september.   (Beeld: Anna van de Braak - Hage)   #leeskring #boeken #verdieping #interview #gezinsgids

Waarom zou je, als je werk zoekt in de zorg en een reformatorische achtergrond hebt, bij een reformatorische zorginstelling moeten solliciteren? In de GezinsGids vertelde collega Mariëlle van Poortvliet, begeleidster bij woonlocatie De Boog in 's-Gravenpolder, haar verhaal. Lees het hele interview met Mariëlle hier: #vacatures #gehandicaptenzorg

In de reguliere zorg werkte Mariëlle van Poortvliet met gehandicapten met ernstige gedragsproblematiek én psychische problemen of verslaving. „Het was echt de doelgroep waar ik mijn talenten kon gebruiken. Maar ik was de enige christen. Dan is het best weleens moeilijk om voor jezelf op te komen, al werd het wel gerespecteerd.”   Nu ze bij Siloah werkt, komt ze „veel minder in aanraking met zondige dingen dan in de reguliere zorg. Daar staat de tv altijd aan. Als je bezig bent met een cliënt die de tv aan heeft staan, komt het gewoon binnen. Meerdere keren per jaar kwam er een prostituee bij bewoners. Ik probeerde dan om niet te werken, maar dat lukte niet altijd. Als een blad met expliciete plaatjes niet was bezorgd, moest je het bij de boekwinkel gaan ophalen samen met de bewoner.   Op zondag ging ik niet om een ijsje met de cliënt, maar vervolgens gaat wel je collega om dat ijsje. En dan de schuine grappen, de vloeken, van zowel personeel als bewoners. In het begin krimp je ineen, maar na verloop van tijd doet het je eigenlijk weinig meer. Als je dan hier komt werken, voelt dat wel als een oase. Al mis ik ook de gesprekken met andersdenkenden. Het is wel erg makkelijk in je refobubbel.   Toen ze me van de reguliere zorginstelling belden of ik terug wilde komen, heb ik het daar best moeilijk mee gehad. Ergens vond ik het leuker dan hier, de spanning, soms moest er zes man politie bij komen. Ik kreeg er een hoger loon aangeboden. Ik heb het de Heere voorgelegd en het was me al snel duidelijk dat ik hier moest blijven.”   Het hele interview met Mariëlle van Poortvliet lees je in de GezinsGids van 5 september. In de Zorgspecial, die deze week op de mat valt, vind je meer over het initiatief ‘Samen voor onze zorg’. (Beeld: Hanno de Vries) #zorg #reformatorisch #interview #gezinsgids

Op de zaterdagmorgen is het meestal vrij rustig op het vliegveld van Modelvliegclub Zuid Ginkel, vertelt Jos van der Horst. Kjel Postema vindt die rust wel fijn: „Je hebt ruimte en kunt je iets meer vrijheid veroorloven met het vliegen. Als het helemaal vol staat langs de flightline, dan moet je toch meer rekening met elkaar houden.” Tegelijk is het samen beleven van deze hobby een belangrijk onderdeel van het modelvliegen, erkennen Kjel en Jos. „Je deelt met elkaar de lol in het spel van het modelvliegen,” vindt Jos.   Wat dat spel precies is? „Het leuke van deze hobby is dat het zo veelzijdig is. Je bent zowel binnen als buiten bezig, want je bouwt zelf thuis een vliegtuig, waarbij je bezig bent met metaal- en houtbewerking, een stukje programmeren en dergelijke. En je komt heel veel te weten over mechanica. Daarnaast kun je daadwerkelijk vliegen en ben je lekker in de buitenlucht bezig. Ik vind die combinatie heel erg leuk en heel ontspannend.” Kjel knikt instemmend: „En het spelletje blijft leuk. Want ik doe ’t al sinds 1992…”   Lees en bekijk de hele reportage van Pim van de Beek in de GezinsGids van 5 september.   #modelvliegen #hobby #gezinsgids  

Evert Jan Nieuwenhuis is burgemeester van Waddinxveen. De SGP’er vertelt: „Tijdens mijn sollicitatiegesprekken ben ik heel duidelijk geweest over werken op zondag. Het is voor mij helder dat ik ook op die dag alles wil doen wat echt noodzakelijk is en met veiligheid te maken heeft. Een crisis houdt namelijk geen rekening met de dagen van de week en kan zich ook op zondag voordoen.   Als mijn brandpieper of telefoon tijdens een kerkdienst aangeeft dat er iets aan de hand is, dan kom ik in actie. Maar voor de rest is de zondag voor mij een rustdag, waarop ik naar de kerk ga, mag rusten van mijn werk en er kan zijn voor mijn gezin.   Ik besef terdege dat ik ook burgemeester ben van mensen die op zondag meedoen aan een wielerronde. Zij behoren tot dezelfde burgerlijke gemeente als ik en ik voel me verbonden met alle inwoners van Waddinxveen. Ik probeer dan ook altijd om een passende oplossing te vinden als ze me bijvoorbeeld vragen voor het startschot. We hebben een wethouder die sport in haar portefeuille heeft. Wat kan zij op zo’n moment betekenen? En wat kan ik op een later moment bijvoorbeeld voor deze groep mensen doen?”   Het hele interview met de Zuid-Hollandse burgervader lees je in de GezinsGids van 5 september.   (Beeld: Hanno de Vries)   #burgemeester #zondagsrust #interview #gezinsgids

Met twee off-roadauto’s de Noordkaap in Noorwegen bereiken: dat was het doel van hun vakantie. De broers Wim en Jan Meijer uit Vianen en hun twee vrienden Ries Copier en Gerbert Hoegee uit Hagestein reden naar de Noordkaap. Avonturen onderweg beleefden ze genoeg. Een impressie.   Wim: „Jan was de haringen van zijn tent vergeten. Gelukkig hadden we gereedschap bij ons. We hebben alle schroevendraaiers gepakt die we bij ons hadden. Die heeft Jan de hele vakantie gebruikt als haringen.”   Jan: „Op zo’n tweehonderd kilometer van de Noordkaap stopten op een mooie plek waar we de zondag door konden brengen. We stonden aan de Barentszzee en hakten een gat in het bevroren water.”   Ries vervolgt: „Daar hingen we een pomp in het water, die water pompte naar onze geiser waaraan een gasfles gekoppeld was. Daardoor hadden we warm water en konden we douchen in onze douchetent. Het was ideaal dat we die hadden meegenomen.”   Jan: „Op maandag vervolgden we onze reis en bereikten we de Noordkaap. Koud dat het daar was! Het vroor twintig graden.”   Gerbert, lachend: „Weten jullie nog dat het afwaswater en de Dreft bevroor? Ook de gasflessen bevroren. Die legden we vlak bij het vuur neer zodat ze weer konden ontdooien. Gevaarlijk was het wel, maar het ging gelukkig goed.”   Ries: „Het was echt gaaf om daar te zijn. We genoten van de natuur. We maakten sneeuwschoenen van takken zodat we door de sneeuw konden lopen.”   Over deze trip, de nodige hobbels op de terugweg en de reis naar het zuiden van Europa lees je meer in de GezinsGids van 22 augustus.   (Beeld: Hanno de Vries)   #roadtrip #offroad #avontuur #interview #gezinsgids

Bijna veertig jaar geleden startte Harry de Winter aan de Militaire Academie in Breda. Daarna ging hij aan de slag bij de luchtmacht. „Ik begon op de vliegbasis in Leeuwarden, dus daar gingen we wonen na ons huwelijk.   We waren daar net goed en wel gesetteld toen ik werd overgeplaatst naar Den Haag. Binnen Defensie krijg je om de paar jaar een nieuwe baan. Den Haag was niet aan te reizen, dus besloten we centraler in het land te gaan wonen, zodat we het verhuizen beperkt konden houden,” legt Harry uit. Z’n vrouw Ellen voegt toe: „Zodat we geen weekendhuwelijk hebben.” Harry: „Er zijn collega’s die de hele week op de kazerne zijn, maar dat ben ik niet van plan. Ik ben getrouwd en ben graag thuis. Ik vind dat Ellen het recht heeft om mij dagelijks te zien, afgezien van een dienstreis of uitzending.   Momenteel werk ik niet voor de marechaussee, maar heb ik een zogenaamde paarse baan. Dat betekent dat je samenwerkt met andere partijen binnen Defensie. Ik houd me nu als projectleider bezig met het aanschaffen van klein-kaliberwapens. Hierbij werk ik bijvoorbeeld samen met gebruikers, inkopers en technici.   Het mooie aan mijn werk voor Defensie is dat je werkt voor een hoger doel, namelijk de veiligheid van anderen. Ik ben volstrekt niet commercieel aangelegd. Daarnaast is de organisatie uniek qua cultuur. Er is een hoge mate van kameraadschap. Je wilt samen wat bereiken en daar ga je met z’n allen voor.”   Wat maakte Harry in het buitenland mee? En hoe ervoer Ellen de uitzendingen van Harry? Je leest het in de GezinsGids van 22 augustus.   (Beeld: Hanno de Vries)   #militair #missie #thuisfront #interview #gezinsgids

Veel oude ambachten worden verdrongen door de efficiëntie van de moderne techniek. Op één punt kunnen de technische vondsten meestal niet concurreren: charme. Fotograaf Hanno de Vries zocht een aantal ambachtsmannen op, zoals schaapherder Thomas van der Meij met zijn kudde.   ‘Thomas van der Meij is schaapherder in de regio Zuid- en Noord-Holland. Elk jaar begraast deze kudde ook een deel van de Zuidduinen in Katwijk. Op een vroege ochtend in november trok ik samen met Thomas en zijn trouwe viervoeter Swiep de duinen in. Terwijl we vanaf een heuvel neerkeken op de imposante kudde schapen, brak de lucht langzaam open. De eerste zonnestralen van deze nieuwe dag gaven de wolken kleur. De schoonheid van de schepping zorgde bij ons beiden voor stille verwondering.’   Meer beelden zie je terug in de GezinsGids van 22 augustus.   #ambacht #schaapherder #fotografie #reportage #gezinsgids

Ten diepste is genderdysforie een psychiatrische aandoening, stelt prof. dr. Benno Zuiddam. Hij is onder andere lid van Bijbels Beraad M/V. „Je hebt het lichaam van een man, maar je voelt je vrouw. Je denken wil zich niet aanpassen aan die werkelijkheid, wordt er zelfs normatief voor.   Als jouw aandoening is dat je denken losraakt van de werkelijkheid, dan moet de psychiater je leren volgens de echte werkelijkheid te denken. Dat is helend. Daarom is bijvoorbeeld cognitieve gedragstherapie zo succesvol: het corrigeert je denken naar de echte werkelijkheid. Dat werkt volgens het oude beginsel: de schepping – de fysieke werkelijkheid – is leidend.   Als je het omgekeerde doet en je gedachten normatief maakt, raak je in de problemen. Het gevoel is aangetast door de zonde. Het is een kompas, maar als het niet geijkt is op het noorden kom je op een plek waar je niet wezen wilt. Objectiviteit en waarheid zijn in het geding.   Het raakt ook anderen. Als bijvoorbeeld een man die onder dysforie lijdt, niet lekker in z’n vel zit, komt de koffer met vrouwenkleding tevoorschijn. Maar dat beïnvloedt ook zijn omgeving. Zo iemand gaat naar z’n werk of komt bij familie op bezoek. Dat is ontwrichtend. Het geeft onzekerheid in verhoudingen.   Kinderen zien een man in vrouwenkleren lopen. Ze vinden dat eng. Ik ontmoette ook een vrouw van wie de dochter – aangemoedigd door therapeuten – in transitie was gegaan. Ze wilde aangesproken worden met haar jongensnaam. Dat hakt er zo in bij ouders. Het maakt gezinsverhoudingen verdrietig en pijnlijk.”   In de GezinsGids van 22 augustus vind je een uitgebreid interview met Benno Zuiddam. Ook lees je het verhaal van Anne, die genderdysforie kent en leerde dat je gelukkig kunt zijn als je niet transitie gaat. (Beeld: Chris-Jan de Leeuw) #transgender #genderdysforie #interview #gezinsgids