Nederlands Forensisch Instituut

🎖️ Viel de Militaire Willems-Orde van commandant Jan van Speijk ten prooi aan de explosie, toen hij op 5 februari 1831 zijn boot opblies om niet in vijandige handen te vallen? In televisieprogramma ‘Historisch Bewijs’ helpen onze deskundigen Jan Dalmolen en Peter Zoon de experts van het Rijksmuseum bij het onderzoeken van de historische medaille, om te achterhalen of deze echt ooggetuige was van de geschiedenis. Je ziet het vandaag om 15:15 bij NPO2!

👀 Machinegeweren, kleine pistolen, jachtgeweren, een schietparaplu en een schietpen. Achter een deur dikker dan die van De Nederlandsche Bank beheert het NFI een indrukwekkende wapencollectie met ongeveer 2.500 verschillende vuurwapens. Het gros van de verzameling is afkomstig van in beslag genomen wapens. Een deel daarvan komt uit zaken die het NFI in onderzoek heeft gehad. De meeste vuurwapens worden vernietigd, maar we bewaren de wapens die nog van pas kunnen komen voor andere onderzoeken. De collectie die we in bezit hebben, is representatief voor wat je ‘op straat’ kunt aantreffen. Team Wapens en Munitie ziet de laatste tijd veel omgebouwde gas-/alarmpistolen voorbijkomen. Deze wapens schieten van oorsprong knalmunitie, maar eenmaal opgebouwd zijn het scherpschietende vuurwapens. Kogels afgevuurd uit deze omgebouwde vuurwapens kunnen dodelijk letsel veroorzaken. Criminelen gebruiken ze bijvoorbeeld bij overvallen en intimidaties. De collectie vuurwapens wordt gebruikt als referentiemateriaal voor vergelijkend en technisch onderzoek. Ook gebruiken we de wapencollectie om onderzoek te doen naar losse onderdelen, zoals magazijnen en slagpinnen. Die onderdelen kunnen ook van pas komen als ze ontbreken bij wapens die nieuw binnenkomen voor onderzoek. Te onderzoeken wapens worden afgeschoten in een speciale watertank, om de sporen op afgevuurde hulzen en kogels te kunnen vergelijken met de aangetroffen munitiedelen op de plaats delict. Aan de hand van deze sporen beoordelen de onderzoekers of de aangetroffen munitiedelen afkomstig kunnen zijn uit het betreffende vuurwapen. Op de schietbaan worden schietproeven gedaan om scenario's van schietincidenten te kunnen reconstrueren. Zoals het afketsen van kogels en schadepatronen op materialen als hout en metaal. Soms slepen de wapendeskundigen zelfs een autowrak de schietbaan op om te kunnen achterhalen vanuit welke richtingen geschoten kan zijn. 📷 Een kijkje in de wapenkamer en op de schietbaan met onze vuurwapendeskundige Benno Jacobs.

E-mails, chatberichten, foto's en camerabeelden: iedere dag groeit de berg aan data die gebruikt kunnen worden voor strafrechtelijk onderzoek. Maar hoe vind je dat ene belastende mailtje, of die ene foto die je nodig hebt in die brij aan informatie? Wat kun je er vervolgens mee? En wat zegt de wet hierover? Het zijn vragen waar senior digitaal-forensisch onderzoeker Harm van Beek zich al jaren mee bezighoudt bij het NFI. Dagblad De Limburger maakte een mooi portret van Harm naar aanleiding van zijn benoeming tot bijzonder hoogleraar Digital Forensics aan de Open Universiteit in Heerlen. De leerstoel is een samenwerking tussen de faculteit Bètawetenschappen en Rechtswetenschappen van de Open Universiteit en het NFI, en gaat in per 1 september. In dit stuk vertelt Harm over zijn ambities en doelen als bijzonder hoogleraar, maar ook over zijn werk bij het NFI, zoals de ontwikkeling van onderzoeksplatform Hansken. Harm: “Er is behoefte aan een wetenschappelijke basis om de wildgroei aan digitale sporen te kunnen doorzoeken en relevante sporen goed onderbouwd als bewijs in de rechtbank te gebruiken." ▶ Lees meer via: https://lnkd.in/es6U4YZT

Die ene zaak waar een NFI’er nog weleens aan terugdenkt, omdat het zo bijzonder, interessant of leerzaam was. De zaak van de Limburgse zuurmoorden is er zo een. Rioolpijpen, afvoerputten en vloeren van garageboxen: alles werd onderzocht op de aanwezigheid van menselijk botmateriaal. “De verdachten zouden twee lichamen hebben opgelost in zuur en de vraag was: kunnen we daar nog iets van terugvinden?”, vertelt Peter Zoon, deskundige bij Microsporen en Materialen. “Een aantal jaar geleden kwam er man een politiebureau binnengelopen die vertelde dat hij betrokken was bij het oplossen van twee lichamen in vaten zoutzuur. De politie en het Openbaar Ministerie wilden weten of het echt mogelijk is om iemand in een vat met zuur op te lossen en zochten contact met het NFI. Uit eerdere zaken wisten wij dat dit mogelijk is. Restanten uit een put en vijftien meter aan rioolbuizen kwamen naar het NFI. We kregen twee emmers vol met grind uit een afvoerput en het vermoeden bestond dat tussen de stenen stukjes bot zouden zitten. Dankzij UV-licht lukte het ons uiteindelijk om stukjes bot te vinden. De grootste waren een paar millimeter, de kleinste hooguit zo groot als een zandkorrel. De kans dat we iets zouden vinden was echt heel klein. Ik kijk met een trots gevoel terug op deze zaak, omdat het ons lukte om zo lang na dato nog resultaten te verkrijgen.” ➡ Lees het volledige verhaal op onze website: https://lnkd.in/dczupiit

🔎 Hoe wordt een overleden persoon geïdentificeerd? Donderdagochtend ontving de brandweer een melding van een trekkerbrand in Brummen. De trekker werd gevonden in een sloot tussen twee weilanden. Bij het blussen is het lichaam van de vermoedelijke bestuurder aangetroffen. Maar door de brand is het stoffelijk overschot zo aangetast, dat het NFI moet vaststellen wie deze persoon is. Onze forensisch patholoog Dingeman Rijken legt in het Algemeen Dagblad uit hoe dat onderzoek gaat. https://lnkd.in/eFZ2stVj

Sectie-assistenten Laura Ashley van den Heuvel en Misha Manise gebruiken de woorden ‘fascinerend’, ‘interessant’ en ‘liefde’ als ze over hun vak praten. Bijna dagelijks worden secties verricht op mensen die mogelijk door een misdrijf om het leven gekomen zijn gekomen. Sectie-assistenten hebben de belangrijke taak om het lichaam van het slachtoffer na de sectie te reconstrueren en toonbaar te maken voor nabestaanden. In dit artikel vertellen onze sectie-assitenten over de uitvoering en impact van hun werk. Ook benoemen ze een aantal belangrijke eigenschappen die je moet hebben om het werk als sectie-assistent aan te kunnen. “Je moet passie hebben voor dit vak. Dat klinkt misschien vreemd, maar zo is het wel. We werken soms van ‘s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Je kunt altijd van een feestje weggeroepen worden. Daar moet je wel toe bereid zijn.” 🔔 (𝘃𝗮𝗰𝗮𝘁𝘂𝗿𝗲 𝗮𝗹𝗲𝗿𝘁!) Spreekt dit betekenisvolle werk jou aan en wil jij het team als sectie-assistent komen versterken? Bekijk onze vacature ‘Sectie-assistent Pathologie’ via: https://lnkd.in/eu_VvhDJ

Bijna dertig jaar duurde het voordat de vermissing van Leon werd opgelost. In de laatste jaren van zijn leven woonde hij in Amsterdam, waar zijn familie in 1993 het contact met hem verloor. Al die tijd wisten zij niet waar hun Leon was en of hij nog leefde. Nu, dankzij DNA-onderzoek, is duidelijk geworden dat Leon al in 1996 overleed en toen is begraven op begraafplaats St. Barbara in Amsterdam-West. In 2011 werd DNA afgenomen van onbekende overledenen op de begraafplaats, en werden de DNA-profielen opgenomen in de DNA-databank Vermiste Personen. Als ‘onbekende dode’ wachtte Leon jarenlang in de databank op een familielid dat zich zou melden en DNA zou afstaan. Dit gebeurt na een oproep op tv. De broer en zus van Leon zien de oproep en staan hun DNA af. Het onderzoek naar een match tussen DNA uit de databank en dat van familieleden vindt plaats bij het NFI. In dit geval heeft de familie bijzonder genoeg al het gevoel dat hun Leon wel eens begraven kan zijn op begraafplaats St. Barbara. Onze DNA-verwantschapsdeskundige Lisa Graaf wordt dan ook gevraagd direct de profielen van de familieleden te vergelijken met die van een specifieke onbekende dode. Het is een match; Leon is gevonden. “Ook via de DNA-databank Vermiste Personen was deze match uiteindelijk tot stand gekomen”, benadrukt onze deskundige. De familie van Leon kreeg door de match na al die jaren zijn overlijden bevestigd door het Cold Case Team van de Amsterdamse politie. Op de begraafplaats in Amsterdam-West is de naam van Leon nu zichtbaar op zijn graf. Hij is niet langer onbekend. Velen anderen in de DNA-databank nog wel. Zij wachten geduldig tot familieleden, zoals die van Leon, zich melden. 📰 Je leest het artikel over de identificatie van de vermiste Leon bij NH Nieuws: https://lnkd.in/eKcRdiCk Foto: Ministerie van Defensie

"Van gruwelijk moorden tot historische rampen, DNA-onderzoek speelt al decennia een sleutelrol in het oplossen van de meest complexe zaken in Nederland. Van de Puttense moordzaak, de moord op Sybine Jansons, de gewelddadige dood van Marianne Vaatstra, tot de ramp met vlucht MH17, steeds weer blijkt hoe doorslaggevend zelfs het meest minuscule lichaamsspoortje kan zijn", schrijft de Telegraaf. Het NFI viert dit jaar zijn 25-jarig jubileum. Daarmee herbergt het instituut een indrukwekkende DNA-geschiedenis. In dit artikel blikken we met onze DNA-deskundige Lex Meulenbroek terug op de belangrijkste mijlpalen en kijken we vooruit naar nieuwe ontwikkelingen. Jaarlijks behandelt het NFI zo’n 50.000 zaken waarin DNA-onderzoek wordt uitgevoerd. "Moorden, maar ook inbraken”, vertelt Meulenbroek. "Forensisch DNA-onderzoek heeft zich van het begin af aan als een sneltrein ontwikkeld en dat gaat nog steeds door.” Zo bereidt het NFI samen met het Openbaar Ministerie en politie een pilot voor van het gebruik van twee genealogische DNA-databanken in twee Limburgse cold cases: een brute moord op een bejaard echtpaar en een onbekend vrouwelijk moordslachtoffer. "Hierin is alles geprobeerd. We zien dit verwantschapsonderzoek als een interessant ultiem middel. Uiteindelijk zijn we allemaal via ons DNA met elkaar verbonden.” ▶ Je leest het artikel op onze website: https://lnkd.in/ez6CnedW

Ter nagedachtenis aan de ramp met vlucht MH17 tien jaar geleden, deelden we deze week iedere dag een verhaal met een terugblik van collega’s die meewerkten aan het meest omvangrijke onderzoek dat het NFI ooit heeft gedaan. De afgelopen dagen las je verhalen over het onderzoek dat plaatsvond in de kazerne in Hilversum, de reis van deskundigen naar Oekraïne om voor het onderzoek een BUK-raket te ontmantelen, en de terugblik van een van onze forensisch adviseurs en een sectiefotograaf. In dit laatste artikel vertellen onze DNA-onderzoekers over wat er zich binnen de muren van ons instituut afspeelde in die tijd. Van alle slachtoffers die al in Hilversum geïdentificeerd waren, werd bij het NFI een DNA-profiel gemaakt om maar de minste twijfel uit te sluiten of om te bevestigen. DNA-deskundigen en labmedewerkers werden geleefd in de maanden na de ramp. Steun vonden ze bij elkaar. “We verwerkten tachtig complexe samples per dag. Die aantallen hebben we normaal niet eens in een jaar tijd. We hebben keihard gewerkt om zoveel mogelijk slachtoffers te identificeren.”

“Het is inmiddels tien jaar geleden, maar die verschrikkelijke dag staat in het collectieve geheugen van Nederland gegrift”, schreef onze Algemeen Directeur gisteren in zijn terugblik op de ramp met vlucht MH17. Ook veel NFI’ers die aanwezig waren in de kazerne in Hilversum en een bijdrage leverden aan de identificatie van de slachtoffers, zullen deze heftige, maar ook bijzondere periode in hun carrière nooit meer vergeten. Deze week delen we hun verhalen. Zij vertellen over het steentje dat zij mochten bijdragen aan het onderzoek, voor de slachtoffers en nabestaanden. In dit artikel vertelt onze sectiefotograaf Ruud van de Voorde over zijn beleving van de ramp. Hij is destijds in de kazerne in Hilversum aanwezig om de lichamen, letsels en mogelijk bewijs te fotograferen. In de kazerne vindt op dat moment de identificatie van de slachtoffers plaats. Ook is er een ‘forensische straat’ ingericht waar NFI’ers lichaamsvreemde deeltjes uit de lichamen verzamelen, omdat die mogelijk van waarde zijn als bewijs in de strafzaak. Ruud legt alles tot in detail vast.