Het inkomen van moeders in Nederland is vijf jaar na de geboorte van een kind met 32% gedaald, terwijl dat van vaders vrijwel niet daalt. Dit wordt vaak de 'babyboete' genoemd. De daling komt doordat vrouwen vaker een stap terug doen op werk om te kunnen zorgen, dan mannen. Doordat het moeilijk is om inzicht te krijgen in wat een verandering in je werkuren financieel betekent, ontstaan er vaak misverstanden over welke werk-zorgverdeling het meeste tijd en geld oplevert. Daarnaast is partnerverlof niet gelijk aan zwangerschapsverlof, is de kinderopvang ontoegankelijk en zijn traditionele rolpatronen moeilijk te doorbreken. Dit alles zorgt ervoor dat vrouwen nog steeds 1,5 keer meer tijd aan onbetaalde zorg besteden dan mannen, zoals de zorg voor kinderen of mantelzorg. Het gevolg is dat bijna de helft van de vrouwen in Nederland financieel afhankelijk is van haar partner of de overheid. Zolang het goed gaat binnen de relatie lijkt dat geen probleem, maar bij overlijden van de partner of bij scheiding komen vrouwen er vaak alleen voor te staan. Zo hebben vrouwen vijf jaar na een scheiding 21% minder koopkracht dan mannen. Daarnaast betekent minder betaald werken ook minder pensioenopbouw en minder carrièrekansen. Wil je weten wat je werk-zorg verdeling voor jouw situatie betekent? Check het in de WerkZorgBerekenaar 👉 https://lnkd.in/euhdDhEZ Bron: CBS Emancipatiemonitor (2022)
Hier komt ook wat cultuur en sociale controle bij kijken. Mijn man en ik zijn net ge-emigreerd vanuit de VS waar het heel normaal is om fulltime te werken. Ik ben broodwinner en heb geen stapje terug gedaan toen wij onze tweeling kregen. Zodra ik in NL aankwam kreeg ik van andere moeders hier veel commentaar op. Waarom zou ik niet parttime werken? Waarom had ik uberhaupt kinderen gekregen als ze elke dag naar het kinderdagverblijf gingen? Ja, deze ‘babyboete’ is een systematische fout maar laten we ook vooral niet vergeten in de spiegel te kijken. Moeders bekritiseren andere moeders het meeste en dat maakt de situatie alleen maar erger. Dat stapje terug wordt bijna verwacht - en dat is niet oke.
Mijn partner werkte al 28 uur, ik ging van 36 naar 32, de kinderopvangkosten en alle andere kosten deelden we gezamenlijk. Geen babyboete ervaren. Onbetaalde zorg was ook eerlijk verdeeld, sterker nog: mijn partner doet daarin meer dan ik. Nog steeds en we zijn 26 jaar verder.
Alles is relatief. Er wordt nu nog steeds het salaris van de vrouw als uitgangspunt genomen, maar waarom? Als partners zou je een team moeten zijn. Werk allebei een dag minder en stop alsjeblieft met zeuren over geld en wie daar het meest over moet ‘inleveren’. Stop ook alsjeblieft met het geslachtoffer van vrouwen. Vrouwen kiezen voor beroepen die een andere schaal hebben als mannen. Is dat eerlijk? Nee. Kun je daar zelf iets aan doen? Ja. Je kunt niet in de toekomst kijken, je kunt plannen maken maar ook dat is geen garantie . Valt de waarde van kinderen uit te drukken in geld? Kun je voor een beter betaalde baan gaan om zodoende een ‘beter kind’ te creëren? Wees een team met je partner en ben daarin gelijkwaardig. Je kinderen zijn maar heel kort kind, daarna kun je beiden weer doorstomen.
Ik heb geen kinderen werk 60 jaar in de zorg eerste 45 jaar. 20% minder verdient dan collega man met de zelfde functie waar kan ik dit declareren. Joke Zwanikken Leenders MHA
Babyboetes moeten de wereld uit. De papabonus zie ik niet terug in deze grafiek, is die al verdwenen? Papabonus is de salarisstijging die mannen ten deel valt omdat zij door het vaderschap een betrouwbare kostwinner indruk maken 🙃
Ik ben wel benieuwd naar het beoogde uitgangspunt. Is het de bedoeling dat de verdeling mantel- en kinderzorg tussen man en vrouw 50/50 wordt? Is het idee dat externe factoren (organisatorisch, beleid, gendernormen) de belangrijkste oorzaak zijn van het huidige verschil? En wat is dan de verwachting van hoe de verdeling zal zijn wanneer alle "externe factoren" weggewerkt worden? (Nog even los van hoe dat dan kan en wat daar dan de gevolgen van zijn) Ter info: "1,5 keer zoveel" is dus een verdeling van 60/40.
De babyboete of de gelukspremie?
Ben benieuwd naar wetenschappelijke inzichten naar gezonde of juiste werk-zorg verdeling van de kinderen tussen vader en moeder en of vaderschap en moederschap verschillen. Hebben kinderen bv. een beter band met hun moeder als zij ook meer zorg draagt of is dit niet zo?
In principe kun je in iedere context het woord “consequentie” vervangen met het woord “boete.”
Directeur Directe Verkoop Hypotheken | Regulier | Nieuwbouw | ABN AMRO
2 mndInteressante inzichten en ook herkenbaar. Vragen die het oproept in hoeverre was het vrijwillig en geeft het ook meer comfort van leven? Hoeveel % hiervan had dit liever anders opgelost en welke hulp is daarbij nodig? Belangrijk hierbij is, welke afspraken maak je erover met je partner? Niets mis mee als je minder werkt en dus minder verdiend (is dat dan een boete als het ook veel oplevert in kwalitatieve zin?), echter deel je wel de gezamenlijke verantwoordelijkheid, ook als het mis gaat. Goed om dit bewustzijn te vergroten en het gesprek erover te starten. Britt Jacobs