Editie #23 Hoe kapitalistisch ben jij? Doe de quiz!

Er worden steeds minder kinderen geboren. Data tonen dat de kosten van kinderen krijgen voor vrouwen vaak te hoog zijn, stelt Esmée Zwiers in een opiniestuk. Verder in deze nieuwsbrief: in Leiden vinden mbo-studenten het „wel prima” dat ze maar één dag mogen meedoen met de introductieweek. Sommige studentenverenigingen laten sinds kort ook mbo’ers toe, de meeste nog niet. „Ja, weet je, eey, we horen er bíjna bij.”

Op stap met mbo’ers tijdens hun introductiedag in Leiden: ‘Hbo’ers en wo’ers zijn wel heel andere mensen’

Vorige week liepen aankomende studenten de EL CID, de introductieweek in Leiden. Tot voor kort konden alleen hbo- en wo-studenten daaraan meedoen, maar sinds vorig jaar ook mbo’ers. Wel is voor die laatste groep maar één dag gereserveerd en hebben mbo’ers een aantal activiteiten apart van de wo’ers en hbo’ers.

Dat de mbo’ers maar één dag meedoen aan de EL CID vinden Ilse en Senna (beiden 16) „wel prima”. Maar dat ze eerst níét mee mochten doen, vindt Ilse „wel raar”. „Ik snap het ook weer wel, want wij zijn een heel stuk jonger. En we mogen officieel nog niet uitgaan. En hbo’ers en wo’ers zijn wel heel andere mensen dan met wie ik normaal omga. Gewoon netter, meer kakkers. Die kom je niet zo gauw tegen op het mbo.”

Hoewel mbo’ers bij sommige studentenverenigingen sinds kort ook welkom zijn, is dat bij veel verenigingen nog niet het geval. „Ik vind dat best raar, want wij zijn niet dom of zo”, zegt Arwen, die wordt opgeleid tot bakker. Cato, die een opleiding tot onderwijsassistent volgt, is het met Arwen eens. „Al die mensen die hoger werken, werken voornamelijk op kantoren. En door wie worden die kantoren gemaakt? Door mbo’ers. Kijk, ik snap wel dat de verenigingen leeftijd als een probleem kunnen zien, maar zet er dan gewoon een leeftijdsgrens van achttien op.”

GRATIS TE LEZEN Opinie: Voer de zesdaagse werkweek in

Krampachtig vasthouden aan maandag tot en met vrijdag werken is hopeloos ouderwets, schrijft Annemieke van Ramshorst in een opiniestuk voor de zomerserie Anderzijds. „De zesdaagse werkweek is een uitstekend idee. Betekent dit dat we 48 uur moeten gaan werken? Nee, natuurlijk niet. Ik word al moe als ik eraan denk. Maar we zouden de werkweek over zes dagen moeten spreiden. Krampachtig vasthouden aan die maandag tot en met vrijdag is hopeloos ouderwets. Wie een kantoorbaan heeft, kan zijn werk net zo goed op zaterdag of – doe eens echt gek – zondag doen."

Wat heeft de werkgever hieraan? „Dat is simpel: de zesdaagse werkweek leidt tot een hogere productiviteit. Niet door het aantal uren op te schroeven, maar door ze te spreiden. De continuïteit van projecten wordt beter gewaarborgd, omdat er ook in het weekend collega’s aan het werk zijn. Verder werken mensen efficiënter als hun werkdagen korter zijn, omdat ze minder vermoeid raken. Dit zorgt op de lange termijn ook voor minder burn-outklachten en ziekteverzuim.”

De opinieredactie verzint voor de zomerserie Anderzijds een kop, u schrijft het artikel met de beste argumenten erbij. De opdracht voor volgende keer: Geef kinderen meer schermtijd. De tekst (max. 600 wrd.) kunt u uiterlijk 28 augustus sturen naar opinie@nrc.nl o.v.v. Anderzijds.

Opinie: landen die willen dat er meer baby's geboren worden, moeten moeders meer vrijheid bieden

Er worden steeds minder baby’s geboren in hoge-inkomenslanden. En dat kan voor grote problemen zorgen, ziet Esmée Zwiers , die economische vraagstukken rondom vruchtbaarheid onderzoekt. Om ervoor te zorgen dat vrouwen weer meer kinderen krijgen, moeten moeders betere carrièrevooruitzichten krijgen, vindt Zwiers.

„Vrouwen dragen in Nederland nog altijd de grootste carrièrekosten van het krijgen van een kind. Het inkomen van vrouwen na de geboorte van hun eerste kind daalt bijna met de helft, terwijl dat van vaders gelijk blijft.” Het moet volgens de universitair docent makkelijker worden om carrière met moederschap te combineren.

„Bijna de helft van mensen met partner en kinderen wenst een gelijke verdeling van zorg, maar in de praktijk blijkt dat slechts minder dan 10 procent dat ook doet. Hier moet de overheid dus inspringen.”

Quiz: hoe kapitalistisch ben jij?

Van de woningmarkt tot de supermarkt, van computergames tot vrijetijdsbesteding: het kapitalisme is overal. Kunnen we nog wel loskomen van het kapitalisme? In hoeverre is het systeem in ons dagelijks handelen en denken doorgedrongen?

Die vragen onderzocht de economieredactie van NRC de afgelopen weken in essays, interviews en reportages. Samen vormen ze de serie ‘De kapitalist in mij’, die deel uitmaakt van een jaarlijkse reeks over de toekomst van het kapitalisme.

Maar hoe kapitalistisch ben jij zelf eigenlijk? Doe de quiz!

De zomerdip kan je zinvol vullen

In de zomermaanden kan het rustig zijn op de werkvloer. Collega’s gaan op vakantie, maar jij bent aan het werk. Alleen is er weinig te doen, nu klanten wegblijven of projecten stilliggen. Hoe ga je om met de lege werkagenda?

Volgens businesscoach Roosmarijn Vos kun je voorkomen dat je werk te rustig wordt. „Wees creatief: als je bijvoorbeeld een winkel hebt, denk dan na over hoe je toch mensen naar je winkel kan krijgen. En ga met de klanten die er wel zijn in gesprek, zorg dat zij meer kopen. Je hebt de tijd, dus je kan ze meer in de watten leggen.”

Als werkgever kun je eveneens creatief zijn in het bedenken van werkzaamheden, zegt communicatiemanager bij arbo-organisatie Laboritas B.V. Marieke van Mierlo . „Vraag bijvoorbeeld het personeel dat niet op vakantie gaat of zij de organisatie van een ‘welkom-terug-event’ in september op zich willen nemen. Zowel de organisatie als het evenement zijn goed voor de teambuilding.” Ook een cursus volgen, in bijvoorbeeld tijdmanagement, is een goede manier om een lege agenda toch zinvol gevuld te krijgen.

Volgens Vos is de zomerperiode perfect om inspiratie te vinden voor de periode erna: „Praat met iedereen die het normaal te druk voor je heeft. Dat kunnen freelancers zijn, je baas of je collega’s. „Je bouwt aan je netwerk, je kan leren van waar anderen tegenaan lopen, je helpt elkaar.”

Inspirerende quote van de week:

'Hier. Je weet maar nooit waar het goed voor is'

In 1942 nam de 18-jarige Joodse Liny Pajgin afscheid van haar schoolvriendin Senta Goverts; ze zou de volgende dag vluchten. In een opwelling gaf Senta haar vriendin iets wat hun beider levens blijvend zou beïnvloeden.

In het Ikje delen lezers een persoonlijke ervaring of een anekdote, soms over werk. Deze week: Ander licht.

Tot de volgende werkweek!