Hoe Corona me dwingt mijn eigen schaduwkanten te onderzoeken

Jarenlang heb ik heel hard gewerkt om gevoelens van onzekerheid en kwetsbaarheid tot een minimum te reduceren. Met mijn tomeloze energie en mateloze inzet liep ik deze gaten in mijn persoonlijkheid dicht. En niet onverdienstelijk al zeg ik het zelf. Maar zoals het gaat met elke les in het leven. Je kan ze niet ontlopen. Uiteindelijk komen ze altijd weer op je pad, hetzij in een andere gedaante.

Heel bewust koos ik ervoor om na m'n verlof niet terug te keren naar de zekerheid van een vaste baan. Ik voel dat ik ruimte moet creëren voor iets nieuws om te ontstaan. Om te kunnen groeien als mens en als professional. Een zekere onzekerheid had ik hierbij ingecalculeerd. Maar met een wereldwijde pandemie, en de daaruitvoortvloeiende negatieve impact op de economie, had ik natuurlijk geen rekening gehouden. Bij veel bedrijven gaan budgetten op slot en worden grote strategische beslissingen uitgesteld. Terwijl deze tijd in mijn optiek juíst vraagt om innovatie, effectiviteit en efficiëntie. Precies de zaken die ik wil en kan komen brengen.

Hoe nu verder? Juist als controlfreak, heb ik het te accepteren dat mijn invloed op m'n omstandigheden momenteel beperkt is. Waar ik wel invloed op heb is de manier waarop ik hiermee omga. Zoals de onlangs overleden Marc de Hond het zo mooi beschrijft: "We wachten niet tot het licht aan het einde aan de tunnel, maar we hangen zelf de lampjes op." Voor mij betekent dat licht brengen op m'n schaduwkanten. Ruimte en zichtbaarheid geven aan mijn onzekerheid en kwetsbaarheid, letterlijk en figuurlijk. Want waar delen bij positieve gevoelens leidt tot vermeerdering, leidt het bij negatieve gevoelens tot verlichting van de last.

Tips die voor mij werken om om te gaan met onzekerheid:

• Doen wat ik kan. De rest loslaten. Ik zit niet stil. Ik zet lijntjes uit en vraag actief om hulp, en bied proactief mijn hulp aan. Meditatie en sporten helpen me om te gaan met negatieve energie, net als het bespreekbaar maken, en m'n gevoelens delen met dierbaren.
• Dankbaarheid tonen voor wat er wel is. Elke avond voor we gaan slapen noemen m'n vriend en ik 3 dingen op waar we die dag dankbaar voor zijn. Zo ben ik vandaag dankbaar dat ik 1. een leuke bijpraat heb met ex-collega's; 2. morgen een "spijbeldagje" kan creëren met Louanne; 3. het heerlijk weer is om te fietsen.
• Beseffen dat deze situatie tijdelijk is. Ik ben optimistisch ingesteld en weet zeker dat er betere en drukkere tijden aan zullen breken. Dus ik zie deze tijd maar als een kans om te reflecteren, maar ook te investeren in zaken die normaal blijven liggen, en meer quality time met onze dochter.

Ik kan me zo indenken dat ik niet alleen sta in deze gevoelens. Mocht je ervaringen en tips hebben, deel die dan in de comments!

Fotos door Katie Moum & Winston Chen via Unsplash