Nispeten hantal ve ağır başlayan, Çin edebiyatının meşhur eseri Batıya Yolculuk'un belki de ilk kez bir oyunda denenen bu tasvirinde Sun Wukong yani Maymun Kral'ın hikayesini tecrübe ediyoruz. Oyunun açılış kısmında Buddha mertebesine ulaşmış olan Sun Wukong, vadedilen sarayda yaşamak yerine sıradan bir yaşamı tercih ettiği için ezeli düşmanı Erlang Shen tarafından alt edilir ve biz de sıradan bir primat olarak kendisinin yerine geçmeye çalışırız. Bir nevi Sun Wukong'un başından geçenleri tekrardan yaşatmaya çalışır oyun bizlere.

Bu uğurda toplamda 6 Bölümde sayısız zorlukla karşılaşırız ve her bir bölümün sonunda Maymun Kral’ın parçalanmış güçlerinden birini elde ederiz ve nihai hedefimize ulaşmaya çalışırız. Oyun, Souls’ların aksine daha iyi bir hikaye sunumu ve bolca sinematik sunmasına rağmen bahsi geçen konunun Avrupa ve Amerika oyuncularına olan uzaklığından dolayı hikaye çoğu kişi için hiçbir şey ifade etmiyor. Karakterler birbirlerini önceden tanıdıkları haliyle diyalog kurdukları için ne olduğunu anlamak çok zor. Bu noktada oyun öncesinde Batıya Yolculuk kitabını bir şekilde bulup okumanızı tavsiye ederim.

Hikayeyi bir kenara bırakacak olursak, genel anlamda dövüş sistemi elinizde tuttuğunuz sopadan ibaret diyebiliriz. Lakin bu sopayla yapabildiğiniz envai çeşit hafif ve ağır kombolar, çeşitli duruş ve bunlara bağlı yeni yetenekler ile düşmanları dövmek asla sıkıcı bir hal almıyor aksine, katlanarak artıyor.

Yetenek demişken, oyunun çeşitli aşamalarında edindiğiniz ve aynı anda 4 tanesini kullanabildiğiniz çeşitli “skill”ler de mevcut. Kendinizi taşa dönüştürdüğünüz bir nevi parry görevi gören bir yetenek, kendinizin kopyalarını oluşturup DPS’inizi artıran bir yetenek, düşmanı dondurup bolca hasar verebildiğiniz bir yetenek, şekil değiştirip tamamen farklı bir kimliğe bürünüp savaştığınız bir yetenek ve fazlası mevcut.

Oyun dünyası ve harita tasarımına gelecek olursak, açık dünya bir oyun olmadığı için her bir köşe en ince detayıyla düşünülmüş ve doldurulmuş, kimi bölümde bir ormanda, kimisinde bir çölde yapılacak pek çok şey bulabiliyorsunuz. Bir büyük sorun var ki o da haritanın sınırları çok net çizilmiş. Bazen bir noktaya zıplamak istiyorsunuz çünkü açık bir şekilde gidilebilecek bir yol gözüküyor ancak harita sınırından dolayı karakteriniz oraya gidemiyor ve bu durum “immersion” hissini baltalıyor.

Souls-Like bir oyundan beklenilecek en büyük şey de Boss dövüşleridir ve Black Myth Wukong bu noktada parlıyor. Birbirinden tamamen farklı 100’den farklı Boss, pek çoğunun kendine ait mekaniği ve müziği ile neredeyse 20 dakika aralıklarla Boss dövüşüne giriyorsunuz. Her birini alt etmenin verdiği his, düşürdükleri efsanevi drop’lar, her şey tamam.

Geriye ne kalıyor? Grafikler ve optimizasyon. Unreal Engine 5 ve Ray Tracing sayesinde her şey muhteşem gözüküyor lakin optimizasyon da bir o kadar sıkıntılı. Nispeten güçlü sayılabilecek bir sistemde (5700X3D-4070 Super) 1440P çözünürlükte en yüksek ayarlarda stabil performans almak pek mümkün değil. Bu yüzden RT kapalı oynamayı tercih ettim.
Sonuç olarak;
Elden Ring ve Dark Souls'lara kafa tutabilecek kadar iyi bir dövüş sistemi, tarif edilemez bir ilerleme hissi ve inanılmaz keyifli zorluk derecesiyle Black Myth: Wukong benim için net bir şekilde 2024 yılının oyunu.

9.5/10

Oyunu 19 saatte bitirdim. Şunu söylemek gerek oyunu oynarken bosslar hack and slash biz souls - like bu kadar dengesiz dövüş sistemi hiç bir oyunda görmedim. Oyunu hack and slash yapmak isterken sanki souls - like yapmak istemişler gibi duruyor. Bu oyun bir çok souls - like türüne göre oldukça zor bir oyun ama dövüşler oldukça keyifli tabi siz güçlendikçe keyifli oluyor. Keşke oyun direk hack and slash çıksaymış. Ben oyunu beğendim ama hikaye olarak beklediğimi alamadım.

Oyunun yönlendirmesi gayet başarılı. Fazla zorlamıyor. Oyundan ve oyun oynamadan keyif almak odaklı bir yapım bence. Atmosferi zaten başarılı. Değerlendirmeler tabi ki göreceli oluyor ama Sekiro ve DS3'den sonra ilaç gibi geldi doğrusu.