Przepraszam, że ci przerywam, Elizabeth, jeśli w ogóle pamiętasz to imię. Ale obawiam się, że zostałaś źle poinformowana. Nie jesteś tu, by otrzymać prezent. Nie zostaliście tu wezwani przez osobę, za którą się podajecie, choć rzeczywiście zostaliście wezwani. Wszyscy zostaliście wezwani tutaj, do labiryntu dźwięków i zapachów, błędnych wskazówek i nieszczęścia. Labirynt bez wyjścia. Labirynt bez nagrody. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, że jesteś w pułapce. Twoja żądza krwi pędziła cię w nieskończoność, goniąc za krzykami dzieci w jakiejś niewidocznej komnacie, która zawsze wydawała się tak blisko, a jednak w jakiś sposób poza zasięgiem. Ale nigdy ich nie znajdziecie. Nikt z was tego nie zrobi. Tutaj kończy się wasza historia. I dla ciebie, mój dzielny ochotniku, który w jakiś sposób znalazłeś tę ofertę pracy, która nie była dla ciebie przeznaczona. Chociaż zaplanowano dla ciebie wyjście, mam przeczucie, że nie tego chcesz. Mam wrażenie, że jesteś tam, gdzie chcesz być. Ja również zostaję. Ja również pozostaję. Jestem w pobliżu. To miejsce nie zostanie zapamiętane, a pamięć o wszystkim, co to zapoczątkowało, może wreszcie zacząć zanikać, tak jak powinna zanikać agonia każdej tragedii. A do was, potwory uwięzione w korytarzach: bądźcie spokojni i porzućcie swoje duchy. One nie należą do was. Wierzę, że na większość z was czeka spokój - a może nawet coś więcej - po tym, jak opadnie dym. Chociaż dla jednego z was... Najciemniejsza otchłań piekła otworzyła się, by pochłonąć cię w całości, więc nie każ diabłu czekać, stary przyjacielu. Moja córko, jeśli mnie słyszysz, wiedziałem, że też wrócisz. Ochrona niewinnych leży w twojej naturze. Przykro mi, że tamtego dnia - dnia, w którym zostałaś zamknięta i pozostawiona na śmierć - nie było nikogo, kto podniósłby cię w ramiona, choć ty podniosłaś innych w swoje. A potem, co się z tobą stało. Powinienem był wiedzieć, że nie będziesz zadowolona ze zniknięcia, nie moja córko. Nie mogłem cię wtedy uratować. Więc pozwól mi uratować cię teraz. Czas odpocząć. Dla ciebie i dla tych, których nosiłaś w ramionach. To koniec dla nas wszystkich.

Koniec komunikacji.