Dark Souls serisinin hiçbir oyununu oynamadığımı itiraf etmekten utanıyorum. Beni zorlayan şey oyunun zorluğu değildi; zor oyunlardan hoşlanırım. Tekrar tekrar ölmenin bir oyun mekaniği olarak kabul edildiği bir oyunun çekiciliğini anlayamıyordum, oyunun başına oturduğum ilk andan itibaren anlamıştım. Bu oyuna karşı olan ilgimi asla kaybetmeyeceğim.

Dark Souls'un mükemmel bir hikaye anlatıcısı olmamasına rağmen konusu son derece belirsizdir ve tam olarak anlamak için oynanış kadar çaba gerektirir. Ama esesen, kötü adamların zaten kazandığı bir ülkede varız - toplum ölümcül bir düşüşte ve herkes ölümsüz "boşluklara" dönüşüyor. Oyunun yarattığı melankolik ruh hali, amatörce seslendirmeler aracılığıyla değil, oyunun dünyasının kendisinin kara kara, umutsuz atmosferi aracılığıyla fevkalade iyi aktarılıyor.

Oyuna görünüşte sıradan bir oyun olarak başlıyorsunuz, ancak kaderin bir oyunu; insan zihninizi korumanıza izin verdi. Hatta ölü düşmanlardan "insanlık" elde ederek bir insana bile dönüşebilirsiniz. Duymuş olabileceğiniz gibi, ölmek Dark Souls'ta çok sık görülen bir olaydır.

Dark Souls'ta sapkın veya haksız hiçbir şey (veya en azından neredeyse hiçbir şey) yoktur. Hatta olağanüstü olanın zorluğun kendisi değil, oyuncunun gerektirdiği konsantrasyon ve çalışkanlık düzeyi olduğunu bile iddia edebilirsiniz -GIT GUD-. Oyunda sizi birkaç saldırıyla öldüremeyecek çok az düşman var ve birçoğunun bundan daha azına ihtiyacı var. Ancak bunun tersine, aklınızı başınıza alırsanız ve çevrenizin ve rakiplerinizin yeteneklerinin zekice farkında olursanız, onları görece kolaylıkla yenebilirsiniz.

Yükseltilebilir yeteneklerinizi ve istatistiklerinizi destekleyen güçlü bir rol yapma unsuru olmasına rağmen, bu her şeyden önce bir üçünca şahıs aksiyon oyunudur. Çeşitli ortaçağ, yakın dövüş ve menzilli silahları kullanan Dark Souls; şimdiye kadar gördüğüm en ödüllendirici ve taktitsele yakın menzilli dövüş mekaniklerine sahip. Ve tüm bunlara rağmen, geleneksel dövüş oyunlarının aksine hiçbir kombo yok, sadece birkaç harekete dayanıyor.

Rakibinizin etrafından kaçarken ve yuvarlanırken Darks Souls çok daha gerçekçi hissettiriyor. Bir saldırı gerçekleştirmeden önce; bir karşı saldırı beklerken kalkanınız her zaman önünüzde sıkıcı tutmalısınız. Panik yapmadığınız sürece, çok daha büyük ve daha güçlü düşmanları kolayca devirebilir, savuşturabilir ve alt edebilirsiniz.

Teknik düzeyde; Dark Souls her zaman önemsiz olmuştur, hatta bazen oldukça modası geçmiştir, ancak üstün sanat tasarımı bunu fazlasıyla telafi etmektedir. Canavar tasarımları harika; rahatsız edici ve yaratıcı. Yine de güzel anlar da vardır; kanalizasyonlarda ve zindanlarda saatlerce cebelleştikten sonra bir kulanin tepesine tırmanarak ve kederli bir şekilde batan güneşi selamlamak -praise the sun-.

"Dünya neredeyse öldü, başarı şansınız çok az ve yine de umut tamamen sönmedi..."