Recent reviews by onur redrose

Birkaç sene önce 10. Sınıfta iken lisenin sınıflar arası turnuvasına katılmıştık. Önceki sene 11’lerin en kötü takımından fark yiyerek elenmiştik ama fena da değildik. Fiziksel üstünlükleriyle yenmişlerdi bizi.

Neyse ilk turda bizim dönemim diğer takımı gelmişti. Fena bir ekip değillerdi. Maçın başında penaltıya sebebiyet verdi bizim stoper. Penaltıyı çıkarsam da sevinemeden tekrar edildi ve yedim. Bu biraz moralimi bozdu ve maçta ekstra bir performans sergilemedim. Neyse bir biz bir onlar atıyor derken maçta son 10dkya geldik. Skor 4-3 yeniliyoruz. Bir türlü savunmalarını açamıyoruz ve bir de üstüne kontralarla bizi yokladıklarından bir gole işimiz bitebilirdi. O kadar bastırıyoruz ki küçük saha olmasına rağmen stoperle neredeyse yan yana oynuyordum.

Seken bir top önüme geldi. Sol çaprazda önce pas verecek birini aradım. Sonra bunları böyle yaparak açamayız dedim kendime. Uzaktan kaleye baktım. Falsolu, sert bir şut 90’a doğru giderken önce kalecinin dokunuşuna maruz kaldı akabinde çatal dediğimiz noktaya çarpıp kale önüne sekti. Olan karambolde golü bulduk ve o golüm gazıyla 6-4 ilk turu geçtik.

İkinci tur gelen 11. Sınıfları pek ciddiye almamamıza rağmen 8-3 ile geçtik ve final grubuna kaldık. Grupta bizle beraber 2 tane 12 vardı. Birisi bizi geçen sene eleyen takımdı diğerleri ise geçen senenin şampiyonuydu. Grupta kimse bize şans tanımasa da biz 2.lik garanti gözüyle bakıyorduk. İlk maç 12’ler arasındaydı. Geçen senenin şampiyonu grubu 8-1’lik galibiyetle açmıştı. İkinci maç ise bizle ilk maç yenilen 12’ler arasındaydı. Sıkıcı geçen maçı 2-1 kazandık.

Final maçı öncesi herkes 12’leri kutlamaya başlamıştı. Okula üst üste aldıkları 2 şampiyonlukla veda edeceklerdi. Hatta bizde kendimizle dalga geçiyorduk. Öyle koyacaklar böyle sokacaklar diyorduk ama hepimizin içinde bir his vardı: Acaba… Acaba yenebilir miydik? Cidden yapabiliriz bunu ne kadar zor olsa da. Yenebilirdik ve bunu denemeliydik. Bu düşüncelerle soyunma odasına gittik, üstümüzü değiştik ve ısınmaya çıktık. 12’lerin tribünü kalabalık ve tok seslilerle doluydu. Bizim tribün 12’lerden daha kalabalıktı ama kuru kalabalık edasında, yenilişimizi izlemeye gelmiş gibilerdi.

Düdük çaldı ve son maç başladı. Maça baskın başladılar. Sağdan, soldan, uzaktan, yakından her yerden yoklasalarda her uzvumla (gözümden, götüme kadar) topları çıkarıyordum. Ama bu baskı bir yerde yetti ve karşı karşıya bir pozisyonda bacaklarımın arasından golü yedim.

Akabinde maç dengelendi. Biz de kaleyi yoklamaya başladık. Ama golü kaleyi yoklarken değil rakibin hatalar silsilesinde bulduk. Hayatımda gördüğüm en garip golü attık. Sağ çaprazda topu kaptırdılar. Bizim arkadaş vurdu. Kaleci ve stoper anlaşamayıp çakıştı ve top yuvarlanarak ağlara girdi. Bu basit golle rüzgarı arkamıza aldık.

2. Yarı hızlı başladık. Birbirinin kopyası 2 golle skoru birden 3-1’e getirdik. Sonrası ise ben ve 12’ler arasında geçen bir maçtı. 12’ler vuruyor, ben çıkarıyorum, bizim tribün bana destek tezahüratları yapmaya başlıyor. Tuttukça tutuyor, 12’lerin küfürleri ve bizimkilerin destekleriyle daha da gaza geliyorum. Son dakikalara doğru bir gol yesem de rakibin bizi yenmesine izin vermedim. Maçı 3-2 kazandık ve tüm tribün sahaya indi. O an muazzam bir sevinç yaşadık. Beni havaya attıkları andaki mutluluğumu hala hatırlarım.

Ha sonra okul bizden önce her turnuva galibine ödül verse de bize vermediler. Onlara kırılmadım değil ama o sevinç en büyük ödüldü.

gud

saaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaas

meliodasoluyon