Dojrzewam do myśli, że Jacek
Krzynówek to mój ulubiony reprezentant

- Zero obnoszenia, tylko normalny gość

- Do 18 roku życia granie w B-klasie w rodzinnej wiosce, Chrzanowicach, w tamtejszym LZS-ie, ale przede wszystkim praca w gospodarstwie

- Wspomnienie młodości: "Było zresztą co w Chrzanowicach robić. Zabawy w świetlicy strażackiej, gry w karty, pasjanse..." - Sam nigdy nie wierzył, że może być piłkarzem, wypromował się bo akurat jego B-klasowy klub zagrał z Radomskiem w PP i wpadł w oko Tedowi Dąbrowskiemu

- Kompletnie nieoczywista kariera potem, gdy wyjeżdżał z Polski, mało kto na niego stawiał

- Jesień z Bayerem w LM, gdzie pierwszy raz dowiedziałem się, jak by to było mieć Polaka gracza ofensywnego z pola na
topowym poziomie

- W kadrze prawie zawsze przynajmniej solidny (poza eksperymentami na koniec), a zwykle dobry

- Żaden supertalent, ale odpowiednia mieszanka umiejętności i zapieprzania, wykorzystane swoje szanse do maksimum

- Spokojne życie prywatne, żona poznana na zabawie w Gorzędowie i starczy tych dyskotek, rodzinny gość

Jacek Krzynówek? Lubię i szanuję