Vatnið rennur av høgum fjøllum
Og eftir hvøssum gróti
So ilt er at leggja ást við hann
Ið onga leggur ímóti
Dagurin líður, náttin kemur
Dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.
"Tað er so vánt í tínum landi
tí har er veður og vindur
Nógv betri er í Noregs fjøllum
tú ástir við meg bindur."
Dagurin líður, náttin kemur
Dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.
Fylgdi hon honum so langt á leið
Til gøtur tóku at skilja
"Tað, ið eg vendi aftur frá tar
Tað er ei við mín vilja."
Dagurin líður, náttin kemur
Dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.
Turið situr í Noregs fjøllum
Hon vekir harm og pínu
So møðig fellur hon blóðig tár
Á báðar armar sínar
Dagurin líður, náttin kemur
Dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.