Yok arkadaş, bu kız beladan kurtulamıyor. Dedim o kadar 2013’te yaşadığın onca felaketten sonra dön evine bir soluklan. Sakalımız yok ki dinletelim. Yine tutturdu ben maceraya çıkacağım, daha kariyerimin başındayım diye. Güçlü bir kadın olmak istiyorsan bir sürü meslek buluruz sana demememe rağmen kafasına koymuş bir kere... İlle de antik hazine peşinde koşacak, mezarlar yağmalayacak.

Eh, madem dinlememekte ısrarcısın, o zaman Rise of the Tomb Raider’ın keyfini çıkarmaya bakalım biz de.

Doğar Doğmaz Yükseldi

Şimdi düşündüm de 2013 ne yıl olmuş öyle. The Last of Us, GTA 5 ve BioShock Infinite gibi ayrı yıllarda çıksalar yılın oyunu olacak üç mükemmel oyunun üstüne bir de Tomb Raider’ın küllerinden doğuşuna tanık olduk. Gençleşen ve kariyerine sıfırdan başlayan Lara, oyunculara Tomb Raider’ın uzun bir maceradaki ilk parça olduğunu daha en baştan hissettirmişti. İki yıl gibi kısa bir süre sonra bu macera devam ediyor.



Rise of the Tomb Raider’da karşımıza çıkan Lara Croft ilk oyundakine göre kesinlikle daha olgun, ama sanki bir süper kahramanın ilk yıllarındaymış gibi bir izlenim bırakıyor. Yetenekli ve zeki fakat fazla hevesli. Bu kadar hevesli biri, babasının ölmeden önceki araştırmasını karıştırınca yerinde duramıyor tabii. Atıyor kendisini aksiyonun dibine.

Crystal Dynamics’in 2013’teki Tomb Raider’dan sonra işe aileyi katarak Lara’yı olgunlaştırmayı tercih etmesi tam yerinde olmuş. Doğal olarak karakter gelişimi ilk oyundaki kadar bariz hissedilemese de oyunun başından sonuna kadar olan süreçte Lara Croft’un katettiği yol rahatça anlaşılabiliyor.

Yine de hikayenin dört dörtlük olduğu söylenemez. Oyunun sürükleyici yapısına gayet güzel ayak uyduruyor ve birtakım sürprizlerle (bazıları kabak tadı verse de) diken üstüne tutmayı başarıyor. Ancak Rise of the Tomb Raider macera ve keşif üzerine kurulu bir oyun ve bu durum hikayeye de yansımış durumda. Eğer bundan fazlasını görmeyi, duygu seli yaşamayı beklemiyorsanız hikayeden genel olarak memnun kalacağınızı söyleyebilirim.

Yok arkadaş, bu kız beladan kurtulamıyor. Dedim o kadar 2013’te yaşadığın onca felaketten sonra dön evine bir soluklan. Sakalımız yok ki dinletelim. Yine tutturdu ben maceraya çıkacağım, daha kariyerimin başındayım diye. Güçlü bir kadın olmak istiyorsan bir sürü meslek buluruz sana demememe rağmen kafasına koymuş bir kere... İlle de antik hazine peşinde koşacak, mezarlar yağmalayacak. Eh, madem dinlememekte ısrarcısın, o zaman Rise of the Tomb Raider’ın keyfini çıkarmaya bakalım biz de. Doğar Doğmaz Yükseldi Şimdi düşündüm de 2013 ne yıl olmuş öyle. The Last of Us, GTA 5 ve BioShock Infinite gibi ayrı yıllarda çıksalar yılın oyunu olacak üç mükemmel oyunun üstüne bir de Tomb Raider’ın küllerinden doğuşuna tanık olduk. Gençleşen ve kariyerine sıfırdan başlayan Lara, oyunculara Tomb Raider’ın uzun bir maceradaki ilk parça olduğunu daha en baştan hissettirmişti. İki yıl gibi kısa bir süre sonra bu macera devam ediyor. Rise of the Tomb Raider’da karşımıza çıkan Lara Croft ilk oyundakine göre kesinlikle daha olgun, ama sanki bir süper kahramanın ilk yıllarındaymış gibi bir izlenim bırakıyor. Yetenekli ve zeki fakat fazla hevesli. Bu kadar hevesli biri, babasının ölmeden önceki araştırmasını karıştırınca yerinde duramıyor tabii. Atıyor kendisini aksiyonun dibine. Crystal Dynamics’in 2013’teki Tomb Raider’dan sonra işe aileyi katarak Lara’yı olgunlaştırmayı tercih etmesi tam yerinde olmuş. Doğal olarak karakter gelişimi ilk oyundaki kadar bariz hissedilemese de oyunun başından sonuna kadar olan süreçte Lara Croft’un katettiği yol rahatça anlaşılabiliyor. Yine de hikayenin dört dörtlük olduğu söylenemez. Oyunun sürükleyici yapısına gayet güzel ayak uyduruyor ve birtakım sürprizlerle (bazıları kabak tadı verse de) diken üstüne tutmayı başarıyor. Ancak Rise of the Tomb Raider macera ve keşif üzerine kurulu bir oyun ve bu durum hikayeye de yansımış durumda. Eğer bundan fazlasını görmeyi, duygu seli yaşamayı beklemiyorsanız hikayeden genel olarak memnun kalacağınızı söyleyebilirim.