Recent reviews by MSKZK.

Można najebać każdemu, 10/10

Medium to Gra polskiego studia Bloober Team opowiadająca kryminalno-horrorową historię o... Medium. Marianna, główna bohaterka żyje jednocześnie we dwóch światach - realnym, a jej odpowiednik w świecie duchowym. Wszystkie akcje podejmowane w świecie realnym wpływają na wygląd, stan i otoczenie "Marianny2" I Vice Versa.
W dniu pogrzebu ojczyma Marii jej duch otrzymuje niespodziewaną wiadomość od nieznanego mężczyzny. Nakazuje jej udać się do szpitala/ośrodka turystycznego "Niwa", znajdującego się na krakowskich przedmieściach. Marianna musi się śpieszyć, ponieważ jest jedyną osobą, która może pomóc tajemniczemu mężczyźnie, a eweidentnie kończy mu się czas...

The Medium to przygoda po ciemnych korytarzach lat 90. Główne skrzypce gra tutaj fabuła opowiedziana z trzech perspektyw - Głównej bohaterki i jej odbicia w równoległym świecie, masy dokumentów oraz okruchów wspomnień, zarówno przedmiotów oraz duchów. Co kryje tajemniczy ośrodek i dlaczego Marianna musi pomóc tajemniczemu Tomaszowi - Przekonajcie się sami.

fajen, bardzo

fajen

fajen

!!!

Gra na wolne chwile, nie pochłania dużo czasu

Po tylu latach tu powrócić, 10/10

Jezu jakie gówno

Nie wiem co napisać.

Nie będę opisywał mechaniki, grafiki. W tej grze nie ma to żadnego znaczenia. Liczy się fabuła.
Myślałem, że jest to gra którą mogę przejść na szybko i zapomnieć. Oj jak potwornie się mylilem...
Ta gra targęła mną 2 razy na tyle mocno, że musiałem ją wyłączyć, przemyśleć parę spraw i powrócić nazajutrz.
W Spec Ops najważniejszą funkcję pełni morlaność gracza. Nie ma tu wyborów między dobrymi a złymi powinnościami. Jest tu wybór między złym, gorszym a najgorszym wyjściem, i TO właśnie zmusza nas do zastanowienia się - co bym zrobił, gdyby. Wraz z przechodzeniem gry gracz zadaje sobie pytanie - czy to wszystko ma jeszcze sens? Po co ja to robię? Czy taki był cel misji?
Każda zabita osoba na naszej drodze tylko nasila pytania odnośnie wartości które ze soba niesiemy - a owe są liche. Śmierć nie jest żadną wartością, a przybyliśmy do Dubaju nieść coś zupełnie innego - pomoc.
Pędząc przez ulice dubaju i elewacje jego budynków, zostawiając za sobą co raz to nowsze sterty trupów, zmarłych przyjaciół, oraz swoją zniszczoną przez wojnę psychikę można zadać sobie jedno pytanie - "Do you feel like a hero yet?"