oqibat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-qi-bat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qadrdonlik, doʻstlik tuygʻusi, mehr, muhabbat va shundan kelib chiqadigan yaxshi munosabat; muruvvat. ◆ Insonning insonga oqibati uzoq safarlarda bilinadi. Gazetadan. ◆ Ha, shumi hali, Boʻtaboy aka, oramizda puldan ham kattaroq narsa — mehru oqibat bor ediku. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“ ◆ Munavvarxon, qoqindiq, sizdan kelgan oqibat shumi? Boqqa bir bordingiz-u, badar ketdingiz, — deb ginaxonlik qilib koʻrishdi amma. S. Anorboyev, „Mehr.“

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-qi-bat

Etimologiyasi

II a. st.ale

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oxirgi yakun, natija. ◆ Ishning oqibati. shsh Agar Bolta muallim uni sudrab ketmaganida, oqibati nima boʻlishi nomaʼlum edi. N. Norqobilov, „Toʻqnashuv“ . ◆ Adolat arizasining oqibatini kutib yurdi. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

2 rvsh. Hamma narsa (voqea yoki harakat-lar) boʻlib oʻtgandan keyin, oxiri, nati-jada, oxir-pirovardida, nihoyat. ◆ Oqibat shu natijaga kelindi: mayli, Saidiyni qisman xabardor qilish kerak. A. Qahhor, „Sarob“ . ◆ Tishchenko uni birmuncha vaqt shofyorlar kursiga tayyorlabdi, oqibat kirgizib ham qoʻyibda. A. Qahhor, „Jonfigʻon“ . ◆ Tushdi seni deb boshima jabru sitam, hadsiz azob, Aqlu hushimdan oqibat begona boʻldim sogʻinib. Hamza .

Antonimlari

ОҚИБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ruscha _ru

oqibat
1 результат, последствие, конец, исход, развязка; // в конце концов, наконец; впоследствии; ◆ ishning oqibati результат, исход дела; ◆ oqibatda или ◆  oqibat natijada или ◆  axiri oqibat в конце концов, в конечном счёте, впоследствии;
2 любезность, милость; дружелюбное отношение, ◆ oqibat qilmoq войти в чьё-либо положение, относиться с сочувствием; ◆ oqibati yoʻq odam неблагодарный человек.