Je Laatste Feestje

“𝐖𝐞𝐥𝐤 𝐧𝐮𝐦𝐦𝐞𝐫 𝐰𝐢𝐥 𝐣𝐞 𝐛𝐢𝐣 𝐣𝐞 𝐮𝐢𝐭𝐯𝐚𝐚𝐫𝐭?’, 𝐯𝐫𝐨𝐞𝐠 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐦𝐨𝐞𝐝𝐞𝐫. 𝐈𝐤 𝐩𝐫𝐢𝐤𝐭𝐞 𝐧𝐨𝐠 𝐞𝐞𝐧𝐬 𝐢𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐚𝐚𝐫𝐝𝐚𝐩𝐩𝐞𝐥𝐭𝐣𝐞 𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢 𝐭𝐨𝐞𝐧: “𝐁𝐞𝐞𝐩, 𝐯𝐚𝐧 𝐓𝐡𝐞 𝐏𝐮𝐬𝐬𝐲𝐜𝐚𝐭 𝐃𝐨𝐥𝐥𝐬”. 🎵 Dit nummer staat (gelukkig) inmiddels niet meer in mijn top 5 afscheidsnummers. Ik was ongeveer veertien jaar toen ik dit antwoord gaf en het was een van de zovele keren dat we het als gezin hadden over onze laatste wensen. Nee, leuk vond ik dat gesprek niet altijd. Want: “Mam, we gaan toch nog láng niet dood?!” Maar hoe waardevol die openheid over de dood van toen aan de keukentafel was, besefte ik begin dit jaar ten volle. Na meer dan vijf jaar #Alzheimer is mijn lieve vader Ed op 22 januari overleden. De ‘rollercoaster’ waar je over hoort, was waar. Via allerlei zijpaden van emoties word je van intens verdriet heen en weer geslingerd naar het nemen van zakelijke en praktische beslissingen. Soms voelde het alsof we een enorm evenement aan het organiseren waren met een gehele marketingcampagne eromheen. Een ruimte boeken, de rouwkaart ontwerpen (en hopen dat die op tijd wordt geleverd), gasten uitnodigen, foto’s en video’s verzamelen etc etc. Daarnaast moet je natuurlijk óók nadenken over de vraag ‘cremeren of begraven?’ en de invulling van de afscheidsceremonie, denk aan de muziek, de speeches, het rouwstuk en het type kist (wij gingen voor de duurzame 'Living Cocoon' van Loop Biotech). Wat voor mij een wereld van verschil maakte: we wisten wat pap wilde. Het draaiboek lag grotendeels al klaar voordat hij zijn laatste adem had uitgeblazen. Dat we zijn uitvaart op een bij hem passende manier konden vormgeven, gaf mij veel rust. En nu nog steeds: bijna elke dag denk ik wel even terug aan zijn afscheid of luister ik naar de muziek die we draaiden.🧡 De vragen van mijn moeder, de gesprekken aan tafel, de soms op hol geslagen brainstorms over onze uitvaarten. Ik heb het idee dat het allemaal heeft geholpen ons voor te bereiden op het moment waarop we dan echt afscheid moesten nemen van mijn vader. Tijdens het verrichten van de nodige ‘rouwarbeid’ (zoals ik van rouwexpert Manu Keirse leerde) werd voor mij duidelijk: Volgens mij moeten we het met z’n allen veel vaker hebben over de dood en ons afscheid - of ons 'laatste feestje’ zoals ik het liever noem. 🎈 Ik heb wel wat ideeën, maar liever ga ik eerst in gesprek met mensen die ook met dit thema bezig zijn. Wat is de beste manier om dit bespreekbaar te maken? Domeinnaam ✅ Website ✅ 1000 ideeën ✅ Focus ❌ Heb jij zin een digitale ☕ met mij te doen en verder te praten over ons laatste feestje? Stuur een berichtje! 📩

🌽 Als mijn wens uitkomt, dat we bij leven meer complimenten naar elkaar uitspreken, dan ben ik wel klaar voor een dikke vette roast op mijn uitvaart. Wie van mijn inner circle biedt zich aan? 🟢 Dodelijk dilemma op dinsdag #12

🎉 Project X Haren-vibes op je uitvaart of houd je het liever klein? 🟠 Dodelijk dilemma op dinsdag #10

🎨 Channel je inner-kunstenaar! Samen iets creëren, verbindt (vaak). Dus ja, je kist laten beschilderen door je nabestaanden, waarom niet? Ik denk er nog even over na. En jij? Durf jij het je vrienden toe te vertrouwen? 🔵 Dodelijk dilemma op dinsdag #9

💌 Een tot de randen volgeschreven verjaardagskaart. Een kerstkaart uitgebreid met een met plakband geplakt papiertje met daarop de extra tekst die ik niet meer kwijt kon. Mensen die mij kennen, weten het wel: een kaart met enkel "gefeliciteerd" of "fijne feestdagen" komt bij mij vrijwel nooit voor. Voor mij zijn woorden zo ontzettend belangrijk. Mits goed gekozen, kunnen ze vaak heel veel troost bieden. Welke vorm van woorden-post gun jij je nabestaanden als jij er niet meer bent om in hun oren te fluisteren? 🟢 Dodelijk dilemma op dinsdag #8

📣 𝐖𝐞𝐞𝐤𝐞𝐧𝐝𝐭𝐢𝐩: Ga eens met je moeder naar het UitvaartMuseum Tot Zover in Amsterdam-Oost. Of neem je vader, opa of oma, vriend of partner mee. Ik zou nu een heel verhaal kunnen ophangen over: 🔸 De verrassende plek van het museum, namelijk op de begraafplaats De Nieuwe Ooster. 🔸 Mijn ervaring dat verrassende plekken vaak ook leiden tot verrassende gesprekken. Gesprekken waarvoor je anders niet zo gemakkelijk een beginnetje vindt. 🔸 De tentoonstellingen waarmee Tot Zover op zowel een luchtige als serieuze manier ingaat op afscheidsrituelen rondom de dood, hoe die historisch gezien zijn veranderd en hoe die cultureel verschillen, maar ook overeenkomen. ☕ Of ik zou je kunnen vertellen over het fijne gesprek tussen mij en mijn moeder onder het genot van een warme chocolademelk met slagroom. Maar dat ga ik allemaal niet doen. 𝐈𝐤 𝐳𝐨𝐮 𝐳𝐞𝐠𝐠𝐞𝐧: 𝐌𝐢𝐬𝐬𝐜𝐡𝐢𝐞𝐧 𝐦𝐨𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐰𝐨𝐨𝐧 𝐞𝐞𝐧𝐬 𝐞𝐫𝐯𝐚𝐫𝐞𝐧. Wat maakt een bezoek los? Wat doet het voor het gesprek over de dood en ons afscheid, met de mensen die dichtbij je staan? Misschien is het niet je eerste go-to weekendactiviteit, dat snap ik. Maar wat ik je wél kan vertellen, is: 🔸 Dat ik weer nieuwe dingen geleerd heb over mijn moeder en wat ze belangrijk vindt. Zowel voor het leven als voor de dood. ----- Ik ben Eva van Je Laatste Feestje🎈en ik ben op zoek naar manieren om het gesprek te openen over de dood en ons afscheid. Daarover schrijf ik op LinkedIn en mijn website Je Laatste Feestje.

💍 Wat is er eigenlijk allemaal mogelijk met je as? Let me google that for you! ☯️ Deze ken je vast: een tatoeage met as ⏳ As in een zandloper 🕯️ As-waxinelichthouder 🌊 Een speciale zee-urn die oplost in water voor je laatste duik 📿 Een sieraad, zoals een ring, ketting of armband, met een beetje as 🎈 Een heliumballon 🌳 Een herinneringsboom waarvoor jouw as als voeding wordt gebruikt Wat wordt jouw [heb dit nieuwe woord geleerd] asbestemming?📍

📣 𝐖𝐞𝐞𝐤𝐞𝐧𝐝𝐭𝐢𝐩: Ga eens met je moeder naar het UitvaartMuseum Tot Zover in Amsterdam-Oost. Of neem je vader, opa of oma, vriend of partner mee. Ik zou nu een heel verhaal kunnen ophangen over: 🔸 De verrassende plek van het museum, namelijk op de begraafplaats De Nieuwe Ooster. 🔸 Mijn ervaring dat verrassende plekken vaak ook leiden tot verrassende gesprekken. Gesprekken waarvoor je anders niet zo gemakkelijk een beginnetje vindt. 🔸 De tentoonstellingen waarmee Tot Zover op zowel een luchtige als serieuze manier ingaat op afscheidsrituelen rondom de dood, hoe die historisch gezien zijn veranderd en hoe die cultureel verschillen, maar ook overeenkomen. ☕ Of ik zou je kunnen vertellen over het fijne gesprek tussen mij en mijn moeder onder het genot van een warme chocolademelk met slagroom. Maar dat ga ik allemaal niet doen. 𝐈𝐤 𝐳𝐨𝐮 𝐳𝐞𝐠𝐠𝐞𝐧: 𝐌𝐢𝐬𝐬𝐜𝐡𝐢𝐞𝐧 𝐦𝐨𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐰𝐨𝐨𝐧 𝐞𝐞𝐧𝐬 𝐞𝐫𝐯𝐚𝐫𝐞𝐧. Wat maakt een bezoek los? Wat doet het voor het gesprek over de dood en ons afscheid, met de mensen die dichtbij je staan? Misschien is het niet je eerste go-to weekendactiviteit, dat snap ik. Maar wat ik je wél kan vertellen, is: 🔸 Dat ik weer nieuwe dingen geleerd heb over mijn moeder en wat ze belangrijk vindt. Zowel voor het leven als voor de dood. ----- Ik ben Eva van Je Laatste Feestje🎈en ik ben op zoek naar manieren om het gesprek te openen over de dood en ons afscheid. Daarover schrijf ik op LinkedIn en mijn website Je Laatste Feestje.

🚀 Je as de ruimte in laten schieten - ik verslikte me bijna even toen ik dit als optie tegenkwam in de DELA Inspiratiegids (1. Ja, die gids is er 2. En ja, die heb ik van begin tot eind gelezen op een gewone zondagmiddag 🙃). In mijn zoektocht naar o.a. de mogelijkheden voor ons afscheid kom ik best wel wat wonderlijke dingen tegen, waaronder dus je as met een satelliet of vuurpijl de lucht in laten schieten. Is dit wat voor jou? 👀 🟢 Dodelijk dilemma op dinsdag #7

🎧 De langste voicememo ooit. Dat cadeau kreeg ik twee jaar geleden van Sander voor mijn 30e verjaardag. Als fervent inspreker en ontvanger (geen voicememo is mij te lang, mits goede storytelling en goede audiokwaliteit) van spraakberichten, of beter: "voicies" 🙃, kon ik mijn geluk dan ook niet op toen ik anderhalf uur aan lieve woorden, grappige anekdotes en veren in mijn **** van vrienden en familie in mijn oortjes kon beluisteren. Ik kan rustig sterven. Oprecht, dat was wat ik dacht. Waarom wachten we pas met al onze lieve en mooie woorden tot een uitvaart? Hoe sta jij erin? 🟠 Dodelijk dilemma op dinsdag #6