Ecologisch herstel: The Great Green Wall China
De winden van de Gobi-woestijn zijn fel en overspoelend en rukken snel op vanuit de noordelijke regio's van China naar het zuiden. Hiermee worden vruchtbare gronden, steden en hele gemeenschappen opgeslokt door de grote zandstranden, waarbij naar schatting 400 miljoen mensen worden getroffen. Uit onderzoek blijkt dat momenteel 27,4% van China woestijn is.
Om dit proces tegen te gaan, is China begonnen met een ambitieus programma om miljoenen bomen te planten om dit te stoppen, in de hoop dat de bomen zullen fungeren als een barrière tussen de beschaving en de woestijn.
Door de snelle ontwikkeling van China werden aanzienlijke hoeveelheden bossen gekapt voor hout en voor omzetting in landbouwgrond. Hoewel dit hielp om het land naar economische welvaart te stuwen, liet het een ernstig litteken op het milieu achter.
De exponentiële bevolkingsgroei van China heeft ook een enorme druk uitgeoefend op hulpbronnen, de toegenomen consumptie schaadt het land en creëert de voorwaarden voor de woestijnvorming.
Het verwijderen van de inheemse bomen heeft bijkomende ernstige gevolgen zoals wateronzekerheid, bodemerosie en verminderde biodiversiteit.
Officieel bekend als het Three-North Shelterbelt Project, heeft de Chinese staat ongeveer 7.129 miljoen dollar geïnvesteerd in het planten van miljoenen bomen langs de noordgrens. Het project heeft als doel het bosareaal te vergroten van 5% naar 15%.
Lessen voor de rest van wereld:
Kwaliteit in plaats van kwantiteit.
De boomsoort is van fundamenteel belang bij bebossingsprojecten. Inheemse bomen zijn veel gunstiger dan monocultuurplantages of boomkwekerijen, omdat ze voordelen bieden aan dieren in het wild en geschikt zijn om in de grond te groeien.
Mensen, mensen, mensen.
Het verhaal van het Three-North Shelterbelt Project is gevuld met individuen, families en gemeenschappen die bomen planten om hun land te beschermen en de biodiversiteit te bevorderen.
Planten of restaureren?
Voordat een project van start gaat, moet worden vastgesteld of er nieuwe bomen moeten worden geplant of dat aangetaste bossen met rust kunnen worden gelaten om op natuurlijke wijze te groeien. Er is substantieel bewijs dat het toestaan van gebieden om zichzelf te herstellen betere ecologische voordelen kan opleveren.
Context is de sleutel.
Over het algemeen is de context van het gebied essentieel om de bovenstaande lessen op te nemen. De mensen, bomen, dieren in het wild, beleid en geschiktheid zijn van cruciaal belang bij het uitvoeren van bebossingsprojecten en er moet een grondige beoordeling worden uitgevoerd voordat met de bebossing wordt begonnen.
Het Great Green Wall-project zal naar verwachting doorgaan tot 2050 en heeft tot doel ongeveer 88 miljoen hectare bos te planten in een muur die zich uitstrekt over ongeveer 5.000 km en op sommige plaatsen zelfs 1.500 km breed.
De resultaten zijn tot nu toe bevredigend er is 6.000 km2 woestijn in bos omgezet!
Bron: Pauline Maring
