اردوگاه‌های نازی
در سالهای میان ۱۹۳۳ و ۱۹۴۵، آلمان نازی و همپیمانانش، بیش از ۴۴،۰۰۰ اردوگاه و زندان (از جمله گتو‌ها) را بنا کردند. این مجرمان، از این اماکن برای مقاصد متفاوتی از جمله برای کار اجباری، بازداش افردای که فکر می‌کردند دشمن کشور هستند و همچنین برای کشتار دسته‌جمعی استفاده می‌کردند.
وقایع کلیدی
-
1
در ماه مارس ۱۹۳۳، اولین اردوگاه کار اجباری به نام داخائو در خارج از محدود‌ه‌ی مونیخ در آلمان بازگشایی شد. ابتدا از آنجا برای زندانیان سیاسی استفاده می‌شد. این اردوگاه تا زمان آزادسازی آن در ۱۹۴۵ باز بود و طولانی‌ترین مدت فعالیت را داشت.
-
2
در دوران هولوکاست بیش از ۴۴،۰۰۰ زندان وجود داشت. این تخمین بر اساس تحقیقات مستمر از داده‌های خود جانیان می‌باشد.
-
3
همه‌ی این اماکنی که بنا شدند اردوگاه‌های کار اجباری نبودند اگرچه اغلب به این نام خوانده می‌شوند. این اماکن بر مبنای نوع زندانیانی که در آنجا توقیف بودند و همچنین مورد استفاده‌شان، متفاوت بودند.
مقدمه
بین سالهای ١٩٣٣ و ١٩٤٥، آلمان نازی و متحدانش، در حدود ٢٠ هزار اردوگاه و زندان دایر کردند. جنایتکاران از این اماکن برای مقاصد متفاوتی مثل اردوگاه های بیگاری، بازداشتگاه کسانی که مضنون به دشمنی با کشور بودند و همچنین برای کشتار دسته‌جمعی استفاده می کردند. تعداد این اماکن بر اساس تحقیقات مداوم از منابع خود جنایتکاران به دست آمده است.
اردوگاه‌های اولیه
رژیم نازی پس از به قدرت رسیدن در سال ١٩٣٣، یک سری مکان های موقت برای حبس و از بین بردن به اصطلاح "دشمنان حکومت" ساخت. اغلب زندانیان نخستین اردوگاه های کار اجباری کمونیست های آلمانی، سوسیالیست ها، سوسیال دموکرات‌ها، کولی ها، اعضای فرقه مذهبی "شاهدان یهوه"، همجنس گرایان و یا افراد متهم به اعمال "غیراجتماعی" یا رفتارهای نابهنجار بودند. این اماکن "اردوگاه های متمركز" (یا اردوگاه های کار اجباری) نامیده می شدند زیرا افراد محبوس در آنها به لحاظ فیزیكی در یک محل "متمرکز" شده بودند.
پس از انضمام اتریش به آلمان در مارس ١٩٣٨، نازی ها، یهودیان آلمانی و اتریشی را دستگیر کرده و آنها را در اردوگاه های کار اجباری داخائوDachau، بوخنوالد Buchenwald و زاكسنهاوزن Sachsenhausen در آلمان زندانی کردند. نازی‌ها پس از کشتارهای دسته جمعی گسترده و خشونت آمیز "شب شیشه های شکسته" (کریستال ناخت) در نوامبر ١٩٣٨، مردان بزرگسال یهودی را به طور گروهی دستگیر کرده و آنها را برای مدت کوتاهی در اردوگاه‌ها زندانی کردند.
اردوگاه‌های کار اجباری و کمپ اسرای جنگ
به دنبال تهاجم آلمان به لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹، نازی‌ها اردوگاه‌های کار اجباری را دایر کردند. در این اردوگاه ها هزاران زندانی در اثر خستگی، گرسنگی و سرما یا گرما جان سپردند. واحدهای اس اس مسئولیت حفاظت از این اردوگاه ها را بر عهده داشتند. طی جنگ جهانی دوم، سیستم اردوگاهی نازی سریعاً توسعه یافت. در بعضی از اردوگاه ها، پزشکان نازی آزمایش های پزشکی روی زندانیان انجام می دادند.
به دنبال تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن ١٩٤١، نازی ها تعداد اردوگاه‌های اسرای جنگ را افزایش دادند. برخی از اردوگاه های جدید درون مجموعه‌ی اردوگاه های کار اجباری موجود (مانند آشویتس) در لهستان اشغالی ساخته شدند. اردوگاهی در لوبلین که بعداً به نام مایدانک Majdanek مشهور شد، در پاییز ١٩٤١ به عنوان اردوگاه اسرای جنگی ساخته شد اما در ١٩٤٣ به یک اردوگاه کار اجباری تبدیل شد. در آنجا هزاران اسیر جنگی شوروی تیرباران یا با گاز کشته شدند.
اردوگاه‌های مرگ
نازی ها برای پیشبرد برنامه "راه حل نهایی" (نسل کشی یا نابودی دسته جمعی یهودیان)، اردوگاه های مرگ را در لهستان که دارای بیشترین جمعیت یهودی بود دایر كردند. اردوگاه های مرگ برای كشتار‌های گسترده و کارآمد طراحی شده بودند. خلمنو، اولین اردوگاه مرگ، در دسامبر ١٩٤١ افتتاح شد. در این اردوگاه، یهودیان و کولی ها در کامیون های سیار گاز به قتل می رسیدند. در ١٩٤٢، نازی ها اردوگاه های مرگ بلزک، سوبیبور و تربلینکا را به منظور کشتارهای سازمان یافته یهودیان در فرمانداری كل لهستان (منطقه ای در لهستان اشغالی) دایر کردند.
نازی ها برای افزایش شمار کشتارها و غیرشخصی تر کردن روند آن برای مرتکبین جنایات، به ایجاد اتاق های گاز (اتاق هایی که به منظور کشتن افراد انباشته از گاز سمی می شد) پرداختند. اردوگاه مرگ برکناو، واقع در مجتمع اردوگاه آشویتس، چهار اتاق گاز داشت. در دوران اوج تبعید به این اردوگاه، هر روز تعداد ٨ هزار یهودی با گاز به قتل می رسیدند.
یهودیان ساكن سرزمین های تحت اشغال نازی ها، در مسیر منتهی به مراكز كشتار در لهستان اشغالی ابتدا به اردوگاه های موقت، مانند وستربورک Westerbork در هلند یا درنسیDrancy در فرانسه فرستاده می شدند. اردوگاه های موقت معمولاً آخرین توقف قبل از تبعید به یک کشتارگاه بودند.
میلیونها نفر، در انواع گوناگون اردوگاه‌های نازی زندانی شده و مورد بدرفتاری قرار گرفتند. آلمانی ها و همدستانشان با نظارت نیروهای اس اس بیش از سه میلیون یهودی را فقط در اردوگاه های مرگ به قتل رساندند. فقط تعداد کمی از زندانیان اردوگاه های نازی ها از چنگال مرگ رهایی یافتند.