Grote overstromingen hebben ooit op een torenhoge Marsberg ingeslagen.
En NASA's met stof bedekte Curiosity rover heeft bewijs.
De NASA-robot ter grootte van een auto heeft een groot deel van 2024 besteed aan het verkennen van het Gediz Vallis-kanaal, een opgedroogde waterweg die langs de vijf kilometer hoge Mount Sharp naar beneden loopt. Hoewel Mars vandaag de dag 1,000 keer droger is dan de droogste woestijn op aarde, heeft de rover aanwijzingen gevonden dat de Rode Planeet lang geleden enorme overstromingen heeft gekend. Het was een behoorlijk vochtige wereld.
“Dit was geen rustige periode op Mars”
“Dit was geen rustige periode op Mars,” zei Becky Williams, een wetenschapper aan het Planetary Science Institute die Mars onderzoekt met behulp van de Mast Camera van de rover, in een verklaring. “Er was hier een opwindende hoeveelheid activiteit. We kijken naar meerdere stromingen in het kanaal, waaronder energieke overstromingen en stromingen die rijk zijn aan keien.”
De afbeeldingen hieronder laten zien wat Curiosity allemaal al heeft gevonden.
Hieronder zie je een panoramafoto van een deel van Gediz Vallis dat langs Mount Sharp naar beneden kronkelt. Je kunt prominente opeenhopingen van rotsen en keien zien, zoals die op de voorgrond links. “Dit gebied werd waarschijnlijk gevormd door grote overstromingen van water en puin die de rotsen in het kanaal ophoopten,” legt NASA uit. Het is indrukwekkend om te zien dat deze opeenhoping van puin zich meer dan 3 kilometer langs de berg uitstrekt (hoewel een deel hiervan waarschijnlijk ook door aardverschuivingen is veroorzaakt)
Credit: NASA / JPL-Caltech / MSSSCuriosity heeft deze door water omgewoelde rotsen ook nauwkeurig onderzocht. Een aantal van deze stenen hebben opvallende “halo”-markeringen, zoals te zien is in de afbeelding hieronder. “Uiteindelijk heeft het water zich vastgezet in al het materiaal dat hier ligt,” legde de ruimtevaartorganisatie uit. “Chemische reacties veroorzaakt door het water hebben witte 'halo'-vormen in sommige rotsen gemaakt.”
Credit: NASA / JPL-Caltech / MSSSSolar wind
In tegenstelling tot de aarde heeft Mars geen isolerende atmosfeer meer. De hete metalen kern van de Rode Planeet, diep onder het oppervlak, is lang geleden afgekoeld en zonder een verwarmd binnenste dat een beschermend magnetisch veld opwekt, werd de eens zo waterrijke wereld blootgesteld aan een onophoudelijke stroom deeltjes van de zon, de solar wind. De solar wind ontdeed Mars geleidelijk van zijn dikke atmosfeer, waardoor het de ijskoude, harde en bestraalde woestijn werd die we vandaag de dag zien.
De Curiosity en Perseverance rover
De Curiosity-rover, die in 2012 op Mars landde, speurt Mars nog steeds af om vast te stellen of de planeet ooit bewoonbare omstandigheden voor microbieel leven heeft gehad. Ondertussen is NASA's Perseverance rover, die in 2020 is geland, uitgerust met instrumenten die speuren naar hints van eerder leven op de planeet, zogenaamde “biosignaturen” - elementen, stoffen of kenmerken die bewijs leveren van oude organismen. Dit kunnen opvallende ketens van moleculen of structuren zijn die vrijwel zeker zijn geproduceerd door eencellige Marsbewoners.
Hoewel het duidelijk is dat Mars ooit een overvloed aan water had, hebben robotische Marsverkenners tot nu toe nog geen bewijs van leven gevonden op deze rotsachtige woestijnwereld.
